Saian – Parmak Uçlarını Kazıtan Kadın

huzur içinde yat

artık vakit dar

dizlerin üşürse pembe şalı gör ve sar

malzemesi çürük boş bir çocuk parkı bul

salıncakta üşü, derin çizgilerden kurtul

dökülen son sözler her zaman buruktur

şimdi en yalın halin birazcık istanbul

öykünür dudakların tabii ki, sökülür canın

öyküdür dudakların ve mırıldanır şarkımı

boynundan omzuna dökülen çığlık gibidir sırça ses tonun şimdi

yitirmiştir fiziksel, en ilkel nefsi

parmak uçlarını, bir de sosyoloji bilimini

mistik ve tinsel bir fantastik filmini

emek kadar madun, ekmek kadar mağdur

“ne olacaksa olsun lan” derken bile mağrur

parmak aralarına gece dokunur onun sık sık

konuşamam, sözlerimi kurşunlar sıksın

susar şimdi şarkılar

“öyle birisi yok ki burada”

uyuşur duvarlar intiharın ortasında

kalp ağrımız da “daha sabaha çok var”

yumruk oldum kendi kendime, burada olsan

ölüm kasıtlıdır, pencereler kilitli

dolap gözlerinde korku saklamıştı gizli gizli

miladı doldu sözlerin, of benim canım

deniz gibi gecenin bi” vakti çekildi kanım.