Taladro – Hüzünlü Sarmaşık

Dün gene özledim diye ağladı gökyüzü

Herhalde bugün kalbi bilemedin ayların törpüsü

Şu an hangi erkeğin omzunda saçının örgüsü

Sen geçmeye korktuğum ölümle yaşamı ayıran köprüsün

Aratmıyor yokluğun hırçın bir soğuk kışı

… Beni hangi neden etti o kalbinden sınırdışı

Hastalıktan yoruldum bak, gerçekten ağır başım

Senden uzak kalmak için gider kalbim alır başı

Aylarca bildiğim tek şey oğlum bir sabret

Gel, bu kasvet zor bana sor nasıldır hasret

Seni sen yokken de varsın gibi sevdim

Sevecem yarın ve öbür günde ah sevgilim affet.

Gelişin asalet kokar, gidişin çok komik

Ben hangi ara kaybettim seni nur yüzlü senfonim

İçkim sen, kalemim meze, kağıtta bardağımken

Aşk barında sarhoşum sayende oldum senkolik.

Giderken ölüm dışında sunmadın tek bir şık

Odam adını oluşturan hüzünlü sarmaşık

Halt ederim karanlığı aydınlıksa diğer adım

Sen ayrılınca değiştirdim dert oldu diğer adım

Nasıl senden uzak sana ithafendir her barım

Ben kardelen çiçeklerinde bal yapan bir arı

Artık kanatlarım ağır kalmaz tek bir damla kanım

Beni Azrail’i gördüğünde çağır çılgın karı…

Çünkü ben ölümle kardeşim tanınmaz halde bak leşim

Düşünme boşuna kalbi benden çıkaramazsın tam deşip

Onunla haberleşin gönlün anca onla genleşir

Kollarım dahi her dalım kuru seninki yemyeşil

Ben bakışlarına doluyum sen göz altlarımın perdesi

Seni bıraktığımın aksine çok çok soğuk bir yerdesin

Hey masal perim , hikayem ve öfkemin en delisi

Gel hayallerimin tanımı aşkın en güzel pembelisi

Kadınım orda kal hiç yaşattırmam kasveti

Sen duvarlarına derdini yan bağışlar şu kudretim

O önü kabarmış erkeklerin sevgisine muhtaç

Ben şarkılarımla dertleşen tüm kardeşlerime hasretim

Asıl önemli olan barındırılan niyet

Bir gece otur düşün ben gibi ve konuş sende niye

Üzerime bir mikrop gibi bulaştığından bu yana

Temizlenmem sevgili üstümden yok olup gitme diye..