Ahmet Kaya – Ayrılığın Hediyesi

Şimdi saat sensizliğin ertesi

Yıldız doğmuş gökyüzü ay aydın

Avutulmuş çocuklar çoktan sustu

Birben kaldım tenhasında…

Gecenin avutulmamıs ben.

Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettim

Ki bu yaşlar utangaç boynunun

kolyesi olsun

Buda benim sana

ayrılırken hediyem olsun.

Soytarılık etmeden

güldürebilmek seni

Ekmek çalmadan doyurabilmek

Ve haksızlık etmeden

doğan güneşe

Bütün aydınlıkları içine

sezebilmek gibi

Mülteci isteklerim oldu

arasıra biliyorsun

Şimdi iyi niyetlerimi bir bir

yargılayıp asiyorum

Bu son olsun, son olsun.

Şimdi saat yokluğunun belası

Sensiz gelen sabaha günaydın

İşi gücü olanlar çoktan gitti

Bir ben kaldım voltasında gecenin

Hic uyumamış ben

Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettim

Ki bu yaşlar utangaç

boynun kolyesi olsun

Bu da benim sana

Ayrılırken hediyem olsun.

Kafamı duvara vurmadan

tanıyabilmek seni

Beyninin icindekileri anlıyabilmek ve

Yitirmeden yüzündeki anlık

tebessümü

Bütün saatleri öyleyce

Dondurabilmek için

Çıldırasıya paraladım kendimi

Lanet olsun

Artık sigarayı üç pakete çıkarttım günde

Olsun gözüm olsun,

Ne olacaksa olsun…