İntizam-ı Kelam – Evveliyat

Saniyeler,birbiri ardına kovalar ben koşarım izinden

onlar beni görür bilir ama ben onlara uzağım

elimden tutacakken kaçarım

elde değil ben kurulu düzeninizi bozmaya geldim

ecri veren rab sabrı da verir evet ben sabır üretme eylemindeyim

hepinize pay var pastadan kişilik yafta odundan beter

hiç farkını göremedik nası bilirdiniz?

Sorma!!! Ben bilemem boşa yorma

anılarımı tazeler kuru güllerin hatırası

derdime çark eder ve emsali yok

dizelerim halt edermiş hep,buna bir çözüm yok

dahilen ve de haricen

sahiden olanakları zorlayıvermen yüceltir

seni en dipten tepelere çakar ama dikkat edip ayıl

iğneyi kendine batır ama çuvaldızımdan haber yoksa bayıl

hemen ayrıl,yapacağın ilk iş budur evlat yerin altından sıyrıl

Zaman kısaydı bu evveliyatını bilmem epey vakit harcar dayanamam

en son (en son)arayıp tarasan ben bir de yoksam

ağla kaderine boyun eğ

sonra düşün,neyi doğru yapar insan

yerimi tutamaz kusur olsan

ben hataları yüzüne vurup sorsam (hesabını)

Evveliyatı budur kervan böyle gider

söyle gelen nedir elden

sen kendini tart teraziden

yine parsel benim olur araziden

maneviyat budur,aç karnını tok niyetine özleştirip

sabah akşam zıvanadan çıkmayıp şükretmektir

bi nevi nefsine hükmetmektir

sarfet cümlelerimi gediğine koymak için

hep bir ağızdan söyle

kimileri buna alışır

daha yolu yarılamadan sona yanaşır

bu ne hız,bu azim eyvah

kelam aklını şaşırır

bakışıp kalana selam çakışır

sarılıp yastığa ağlarsın

gündüzü gecene katıp afallarsın canım

zamanı sarıp atlatman gerek

zira kendine faydası olmayan adamı verin

ne işe yarar

belli zaten başımdan attırmandan

yaptırımı hapise çarptırmandan

müebbetinden hesap sormam lan

tek kalıp yok olmak sana özgürlükse

sen mahkumsun lan