Rapozof – Sonu Yok

Verse1:

Elimde bir bıçak ve bilekte kelepçe

Rüyam yakındı gerçeğe uyandım; elim kan içinde

Gözlerin soğuk öyle bakma kalbim dondu!

Arkadaşlar geldi nerdeydin diye sordu

Hiç kimseden değil bi ara kendimden kaçtım

Olur olmaz şeylere çocuk gibi kandım

Bana kızdın sanırım, biliyorum nedenini

Çekerek derdi kederi ödedim bedelini

Penceremden baktığımda: yağmurlu gökyüzü

Ellerin olmasada bu gözlerinden ötürü

Aşk bana kargaşa ve sorunlar getirdi

Bi gün divana olacağımı kim bilebilirdi?

Dinler beni insanlar karanlık odasında

Uykuya dalarlar tamda nakarat sonrasında

Bunlar yaşadıklarım sakın sanma masal

Uykuya dal diye anlattığım ahval..

Nakarat x2:

Günler geçer hep aynı terane, n’olursun yaramı deşme

Ağlarım iki gözüm iki çeşme, söyle, ne kaldı geriye?

Bu yalnızlığın sonu yok! Yaktığın mum her gün eriyor.

Yerine biri gelemez beni sevemez,senden başkası..

Verse2:

İlham perim yeri gelir beni delirtebilir

Katibim her bi verse’üm ayrı bir roman

Sahici bir sahiplik yüreğin en dibinde

Şanslarını iyi kullan o attığı sürece

Göreceksin gelecek sanada bahar

Karlar yağdırır saçına o elvedalar

Binalar var artık dumanlar kaoslar

Zevkler bi anlık kumardan yaşamlar

Şakam yok sıkarım,kuru sıkı silahım

Onlar iç karartır bende bela ararım.

Benim yanım senin yanın seni yerim esmer

Vuslat gerek artık çok çektik dert keder

Verem eder adamı severken çekilen hasret

Sabahları görürüm her gün çöker kasvet

Seri şairim ve gelecek daha serisi

Ne varsa eskide tat vermez yenisi..

Nakarat x2:

Günler geçer hep aynı terane, n’olursun yaramı deşme

Ağlarım iki gözüm iki çeşme, söyle, ne kaldı geriye?

Bu yalnızlığın sonu yok! Yaktığın mum her gün eriyor.

Yerine biri gelemez beni sevemez,senden başkası..