Murat İnce – Temmuza Beş Kala

Koskoca beş sene beş ast ben hep senleydim bekledim olur dedim

Sustum söylemedim gücenmedim kırılmadım ölmedim

Yaşama gelirken ben hep ölümden geçtim

Mutluluğa koşarken cehennemin bekçisiydim

Gözlerin düşürürken yollara ben hep kördüm

Üzülmedim sızlanmadım ben hep sevdim

Yaşamdan hep ölüme döndüm ölürken bile sevmekten vazgeçmedim

Doğmak için geçmeyen sendeyim.com günlere sövdüm

Dualar ettim perşembeleri cumaya yaşam dedim

Seni götüren temmuzları sevmedim beni her yaz öldüren temmuzları

Eylüllere kurdum o aşkın doğum sendeyim.com zamanını

Temmuzda kaybettim Eylülde buldum seni

Şimdi takvimsiz yol açıldı bize şimdi günler ve aylar yok artık

Sonra yıllarda yok şimdi ve şimdi sende yoksun kiraz dudaklım

�Solgun yüzüyüm gecelerin

Yananıyım dökülen küllerin

Solgun yüzüyüm gecelerin

Yananıyım dökülen küllerin

Bir sevda ki can telaşta

Bir sevda ki yanan ateş

Bir sevda ki sağır dilsiz

Bir sevda ki ölünecek��

Temmuza beş kala mahvediyorum ikimizi

Kalbimizi ayrılığa havale ediyor

Görmeye doyamadığımız gözlerimizi

Sevinç incilerimizi hüzne devrediyorum

Sürgünde geçen on bir ayımızı

Bi türlü bitmeyen acılarımızı

Döner belki ümidiyle sancılarımızı

Temmuza beş kala kapatıyorum sayfamızı

Şaha kalkan dörtnala koşan aklı aşkta fikri firarda gönlüm

Ve dizginleyemediğim duygularım

Sana adadığım ömrüm bitti sevdiğim

Karadeniz gibi çırpınan kalbim

Karambollerde tükenen sevgim

Her şeyim sendeyim.com kadınım sevdiğim

Temmuza beş kala içimde tükettiğim

Biliyor musun Temmuza beş kala mahvetmiştim ikimizi

Kalbimizi ayrılığa havale etmiş bakmaya doyamadığımız gözlerimizi

Sevinç gözyaşlarımızı hüzne gark etmiştim

Temmuza beş kala