Uğur Arslan – Sakarya

İnsan bu su misali kıvrım kıvrım akar ya

Bir yanda akan benim öbür yanda Sakarya

Yol onun, varlık onun gerisi hep angarya

Yüz üstü çok süründün, ayağa kalk Sakarya

İnsan bu su misali kıvrım kıvrım akar ya

Bir yanda akan benim öbür yanda Sakarya

Su iner yokuşlardan, hep basamak basamak

Benimse alın yazım yokuşlarda susamak

Herşey akar su, tarih, yıldız, insan ve fikir

Oluklar çift, birinden nur akar birinden kir

Akışta demetlenmiş büyük, küçük kainat

Şu çıkan buluta bak, bu inen suya inat

Fakat Sakarya başka, yokuş mu çıkıyor ne

Kurşundan bir yük binmiş, köpükten gövdesine

Çatlıyor, yırtınıyor yokuşu sökmek için

Hey Sakarya kim demiş suya vurulmaz perçin

İnsandır sanıyordum, mukaddes yüke hamal

Hamallık ki sonunda ne rütbe var ne de mal

Yalnız acı bir lokma, zehirle pişmiş aştan

Ve ayrılık anadan, vatandan, arkadaştan

İnsan bu su misali kıvrım kıvrım akar ya

Bir yanda akan benim öbür yanda Sakarya

Yol onun, varlık onun gerisi hep angarya

Yüz üstü çok süründün, ayağa kalk Sakarya

Bütün bunlar sendedir o girift bilmeceler

Sakarya kandillere katran döktü geceler

Vicdan azabına eş, kayna kayna Sakarya

Öz yurdunda garipsin, öz vatanında parya

İnsan üç beş damla kan, ırmak üç beş damla su

Bir hayata çattık ki, hayata kurmuş pusu

Sakarya saf çocuğu masum Anadolu’nun

Divanesi ikimiz kaldık Allah yolunun

Sen ve ben gözyaşıyla ıslanmış hamurdanız

Rengimize baksınlar, kandan ve çamurdanız

Akrebin kıskacında yoğurmuş bizi kader

Aldırma böyle gelmiş, bu dünya böyle gider

Bana kefendir yatak, sana tabuttur havuz

Sen kıvrıl ben gideyim, son peygamber kılavuz

Yol onun, varlık onun gerisi hep angarya

Yüz üstü çok süründün ayağa kalk Sakarya

İnsan bu su misali kıvrım kıvrım akar ya

Bir yanda akan benim öbür yanda Sakarya

Yol onun, varlık onun gerisi hep angarya

Yüz üstü çok süründün, ayağa kalk Sakarya