Sagopa Kajmer – Bebegim Öldü

Ve bebekler de ölür…

Hayatımın gerçek öykülerine ayrılan bir filmin soundcheckindeyim.

bir yazar mıyım ? yoksa tek şiirlik şair mi ?

Notumu verdi hocalarım nasihatı koydum cebime ve zorda kalana dek çıkarmadım.

Ve ben bozuk paraydım anlaşılamadan çiklet oldum

Ve ben bütündüm yarimi sevgilimde bırakıp yarimi sokağa attım

Canımı yolda buldum, canıma teslim ettim, canıma okudu

RAP canımsın !… Canıma okudun canıma kastın

İçimde saklı bir kaçak çocuk korku dolu bakışlarıyla gizlenirken iz bırakmış anılarıyla sevgili.

Mutluluktan ağlak olmak artık bir seferlik bana da mahsus

Anlamak kolaysa bak bi gözümün içine !…

Yer mi Len Velet !?!?… Sekiz senemle ben dalaştım kimsecikler yoktu mikrofonu mu buldum

İçimi döktüm.

Zihnimin derinliklerinde yaptığım kazılarda onca yılın çöpleri yatılı

Onların içinde binlerce ölümsüzlük ölümü görmüş

Kaybettiğim gülücüğü gül demeti halinde koymuşlar oysa ki suratıma

Gömülü parmak izlerin omuzlarımda

Gözlerimde bir filmsin. Göz çukurlarımda uyuya kalmış bir bebeksin.

Bende ninninim uyu….

[Nakarat]

Dayan sabır gerek

Yolun uzun, vakit kısa

Ölüm yakın…

Tanrım ona acı.

Sebep-sonuç : gecem hüzün(dolu)

Bilmecelere ısınamadım hele de senle ilgiliyse

Sevemedim sualleri cevapların yetersiz kaldi

İçime sinmemişti duyduğum yanıtların yarim

Parçalandı ellerinde kum duvarlarım

Ne hakla yarimi benden aldın ?

Yine de bir günahkar göremedim seni

Susar dudaklarım susar çocuklarım

Bir vahada yolumu kaybettim

Susar bu kuru dudaklarım

Alışkanlıklarıma yoklama yaptım

Girme sınırıma cephanen yoksa vururum tek atışta gözünün yaşına bakmadan

Toz Ol !….

Bende başta bir çocuktum sende oyuncak oldun

Tarihin sayfa aralarına kırmızı gülümü çoktan koydum

Alacakaranlık geriye çekti güneşi

Bir içim tütün tadın

Kadın !.. özün toprağın buruk nefesi

Kim der ki ; Sago yaşamın minik bebeği ?

Bir yaz akşamında hayata attım göz bebeğimi, bebeğim öldü….