Özlem Özdil – Dere Kenarında Taş Ben Olaydım

Çilesiz bir günüm olmadı gitti Bilmedim ömrümün suçu ne usta Allah’ın gücüne gider mi bilmem Verdiği bu candan ben bıktım usta Mutluluk kapımı çalmadı gitti Dalımda bir yaprak görmedim usta Murat yalan imiş umutsa hayal Böyle yaşamaktan bıktım ben usta Bıktım ben usta Böyle yaşamaktan bıktım ben usta Bu kötü yazıma kader diyorlar Dertler zincirine…

Her şey seninle güzel yolda yürümek bile Olmayacak düşlerin peşinde koşmak bile Her şey seninle güzel bu toprak bu taş bile İçimdeki bu korku gözümdeki bu yaş bile Beklenmedik bir anda ayrılık gelip çatsa Seninle paylaştığım tek bir gün yeter bana Her şey seninle güzel duyduğum bu ses bile Yalnız içtiğim su değil aldığım nefes…

bana memleket bana su bana tat bana uyku bana rüzgar gibi gelen sevgilim gülüşünü kücük bir cocuktan alan yastıkta başını bıraktıgı ize kurban oldugum eser durusun hafızamda ve orda hiç bir sey yok senden önceme ve sana ait olmayan son hayalım ne güzel sey seni sevmek elleri küçük sevgilim ne güzel şey seni hatırlamak etimde…

A world of hate. She’s heard the thunder, felt the rain, she’s losing faith. The smell of human sin covers the beach. It’s hard to explain. And as she sees the waves explode, her hope drifts further from the shore. Packed with persistence, she walks on. Wow. A tragic moment fades to grey, not crumbling…

Eskiler anlatır bal döke döke Bir aşkım olmadı anlatacak Sen alıp zevkini döndüğünde Bu kapı sana açılmayacak Kim bulmuş kim bulmuş dengini Yan yana tutturmuş rengini Defolu defolu erkeklerden Istemem istemem sevgili Arada boy farkı Yaş tasını Ayrı dili konuşan iki kişiyiz Sen yıldız Ben esen rüzgar Yıldızlar kayar gider bilmeliyiz

rap remizem rap beni gel yanağımdan öp beni nerden bileyim ben seni camlardan baktığını uçuk uçuk uçuk bi öykü bu açık seçik ve kaçık bir öykü (x2) çanak anten konmuş çatı katına uydusunu nasa kapmış gördünmü tiridine tiridine banarama beni burada arama anne ben gurbette değilim gurbet benim içimde güneş sıcak deniz ıslak beyin bronzlaşması…