Bektaş – Elveda

elveda bana eyvallah sana elveda

çocuk artik ne ses ne seda var

ne de uzaktan söyle ufaktan bi merhaba

dostum ben gidiyorum artik

ve ismini zihnimden siliyorum artik

kim oldugunu iyi biliyorum artik

bu derdi basina sen kendin açtin

ahbap olamadan belli basli

ayrilik günü iste geldi çatti

bu gidisin dönüsü yok çok üzgünüm

ben sana arkadas deyip büsbütün

seytanin kucagina düsmüsüm

ve hepsi sade çikar yüzünden

iblisin ifadesi war yüzünde

kafandaysa hep art düsünce

ben sana destek oldum war gücümle

sen bana sirt çevirdin dar günümde

iste o yüzden yaram çok derin

tamam bok yedim sana dost dedim

böylesine bu aç karnim tok benim

agzindan çikan kuyruklu yalan

uyduruk falan ve bos yemin

yalan mi öyle degil mi moruk

aklindaki neydi çocuk

sinirim tepemde keyfim bozuk

o masallarindan kafam sisti

adam olamadin söyle adam gibi

iyiye uyamadin abi ya duyamadin galiba çalan zili

o birlikte geçen zaman bitti

gidiyorum içim elbet bi hos

gidiyorum iste ama ellerim bos

hatiralarin bile zerresi yok

o yasanan günler dünden geçti

haftalar aylar tümden hepsi

onlarin üstüne sünger çektim

geçmis olsun eline saglik

belli benciller kendine sadik

sen iste o biçim bi ahbapsin

sana yazip söyledim içime atmadim

gidiyorum iste için rahatlasin

yerin genislesin senin kendine kalsin yeminlerin

ve duyuralim bunu elaleme

isyan degil bu vedaname

—NAKARAT—

geç olunca belki anlarsin

dost sirt dönünce beni ararsin

adalet vicdandan yana

ama sen yanlis yoldasin

dogulurmeda vefasiz dostlara elveda

kin tutmam ama kirginim

elini koy vicdaninaa

kader dostumdu simdi düsman

senden nefret etmekteyim

sanci içinde yüregim

bilegim bükük tek dilegim

kararsin dunyan korkudan

sararsin dünyan yokluumdan

solarsin yoklugumdan biktirdin sen bu hayatimdan

insanligi öldürdün

kalmadi dünün bügünün yarin hüzünün

bos düsündün kendini övdün

karisacak gecen ve gündüzün

insafin yok inancin

her gece yandim bos yere kandim

arzum tek istegim yeminim ahdim

benim de düzelecek kara bahtim

elveda her belaya mutluluk ve sensiz bir dünya

sevgiyi emegi hiçe sayma

neden olur akan her gözyasina

arkama bakmadan terk ederim

sana acimaktan vazgeçerim

yalniz kalmani beklerim

kapiyi çeker giderim

bos verdim birçok kez

giderim en zor gününde

muhtaç olacaksin yeminle

bensiz bogulacaksin deminle

kansiz Allah’siz cansiz duasiz

mecnun imansiz kalmayacaksin belasiz

cefan olur yalvartirim

belan olur aglatirim

heba olup harcanirim ben

yeter ki kopsun hayatin yen

seni her aninla hatirlarim

kinimle dinmeyen gözyaslarim

bitmeyen satirlarim

artik mezarina ugrarim

ecelin olurum istemesen de

kabusun olurum her nefesinde

her aninda bela yakanda ölüm ardinda o dünyanda

artik sus var farkina bak ardina düs yardima bak aynaya

gel rüyaya gel dünyaya gel dünyaya…

—NAKARAT—