Raziel – Er Mektubu Görülmüştür

Yaşama hevesi kalmamış ki gönlümün ve ömrümüm bu son gününde azap çekerken

Uzakta bekleyen tek bir engel artık dön gel! Diyen bedense çaresizce geriye döner

Yürürken hep solla başladım, emri böyle verdiler, destanı gönlünde yaşa

Artık iskele alabanda, dalgalarla çaresizce gönle vurdular

Sitem yoktu, şükürle biterdi hep konuşmalar

Başımı yastığa koyduğumda, zamansa ağlatan o sayfalarda

Bir askerin mektubunda, köşeye yazdığı o notlarında

İzmir’in soğuk sabahlarında dualarım var

Uzakta bir kent orda dostlarım, tek ailem Menzilim var!

Sinamonia sokakların içinde katil,

Esrar elde eroin enjekte

Küçük bedenlere zincir

Gençlik elekte

Zaman ahir, bitmez dönence…

Kardeşim merhaba, şuan odamdayım zifir karanlık heryanım küçük bir ışıksa başcumda

Sızlamakta gözlerim melekler aldı uykumu

Kusura bakma bedenim ayların yorgunu

Yazdıklarımdan anlamışsındır zaman tükenmiyor

Acıyla kilitlenirya dilin, bendede o misali !!

Failim meçhul sokaklar aldı ruhum raylara mahkum kafeste kaldı

Hangi yolda hangi zorda kalsam kimse bilmedi, kimse görmedi

Hükmü bedenim kaybeder belki tekrar belki tekrar şaha kalkar

Zamanı harcadık boşa döndü geriye herşey aynı kaldı

Gitti gideli dostum yürekler ayrı kaldı

Kalpte sancı gönülde dert aynı acı

Yürüyen dört kederde saklı mahrem yaralar

Düşünce bekler, Vurgun bekler, biz de bekler…!!