Yusuf Hayaloğlu – İşte Gidiyorum

İşte Gidiyorum

Karsiliksiz bir aska kurban ettim ömrümü!.

Iste gidiyorum,

Toprak alsin benim de bu hazin öykümü..

Iste gidiyorum, gurbet yorgunu gövdemi

Cukura kim indirecek?

Iste gidiyorum,

Bu menhur cinayeti, simdi cikip kim üstlenecek?

Cürüdü gözlerim, yüregim, bu yagmurlu sehirde..

Iste gidiyorum,

Beni kaldirin, hicranim kalsin tenesirde..

Size yüzyillardir sesini kaybetmis

Bir türküyü söyleyecektim..

Ve bir yayla rüzgari sefkatiyle

Kirpiginizin ucundan öpecektim..

Bir masum türküydü sadece

Yüzbünlerce magdurun gönlünde

Belki söyleriz hep birlikte

Belki, mahserin birinci gününde..

Nasil sevmistim hepinizi.. nasil böyle oldu akibetim?

Ve nasil cöle döndü

O benim gül-gülistan memleketim?

Iste gidiyorum, hicbiriniz, hicbir dilde beni anlamadiniz,

Ben basimi verdim, sizinse

Insafsiz bir linc oldu karsiliginiz..

Iste gidiyorum,

Penceresiz bir dünyanin bilinmez labirentine..

Iste gidiyorum,

‘Saclarindaki yildizlari artik koparabilirsin anne!.?

Sonunda kaptirdim gönlümü

Ölüm denen o kaypak türküye..

Ve iste kurtuldun benden

Şen olasin ey Türkiye !

Elbet benim de vardi,

Kendime ve yurduma dönük umutlarim..

Belki biraktigim yerden sürdürür

Dostlarim, karim ve cocuklarim..

Catladi yüregim, catladi sazim..

Demek ki böyleymis yazim..

Sizlere armagan olsun

Sizlerden ödünc aldigim bu yürek sizim..

Bu nasil hapis Tanrim..

Sabah sabah bu ne hikmet, bu ne sis ?

Kalbime son mermiyi sikmak

Sana mi düstü ey güzel Paris ?.

Iste gidiyorum, kalmadi söyleyecek son bi sözüm..

Dediginiz gibi olsun be !

Dediginiz gibi olsun gözüm !.

Iste gidiyorum,

Tükenmisti inancim, bu nankör hayata dair..

Belki benim icin birkac misra döktürür

Hayaloglu diye bir sair!..