Alper Ayyıldız – Uyanıyorum

Es veren piyes misali anlatıldı rap. Duraklatıldı kelimeler. Ve sihirbazlık evresinde cenk eden bir ses… Almadıkça bitmeyen nefessin. Her sözünle kaleme güç veren bir olgusun. Sen en değerli kuşkusun ki tam derinde bulanık halim. Bileğe kuvvet… Yerindeyse, beş kuruşla güvene alınacak bi’ servetim de yok. Ölüm kapıda bekliyor, zilim bozuk ve çalmıyor. Dilim tutuktur acele etmiyor. Ve ben yeminliyim… İblisin gözünde ne eylersem eylerim. Yahut yanlış anlaşılsın istemem. Amacı belli, hedefi belli her şeyin. Kurallar da var… Hatırlatma şimdi gitsin hepsi. Gel ve gör ki gezmedikçe tasvirin de yok. İçine girmedikçe yaramaz oğlum bak ikinci şok. Ölüm günün gelince tanıyacaksın emri. Sağ tarafta bir melek sol tarafta bir şeytanın var.

Küçüklüğümde ay peşimden gelir sanırdım. Oysa bilimsel bir olgudur ki aldanırdım. Yıldız orda tebessüm mü gösterir ? Keder yürekte beslenir. Senin yüzünden elde var sıfır ! Hayır, şerre karşı koyacak en yürekli güçse şeytan haklı. Bitmeyen ömür dilinde, yelkovan ve akrep ayrı. Gayrı sensiz olsun. Anlamım sapıttı. Yollarımsa sis gibiydi. Çürüttükçe bil ki sembollerle patlamıştır aşk. Tükettikçe türedi… Yaş akılda bence sözle. Saç süpürgelendi şimdi. Kaç kusur bulup insanoğlu kalbi kırdın ? Aç açıkta kaldı sense keyfini toplamakla meşguldün. Sor bir kendine, kaç kelek büyüttün ? Oğlum sor bir kendine, hangi yatsı mumsuz öldü ?! Sonra sor bir kendine, yalan mumunu söndüren dil mi ?! Şeytan haysiyetsiz, karaktersizin tekiydi !