Volkan Konak – Memleketim

Memleketim memleketim memleketim,

Ne kasketim kaldı senin ora işi

Ne yollarını taşımış ayakkabım,

Son mintanın da sırtımda paralandı çoktan,

Şile bezindendi.

Sen şimdi saçımın akında,

Enfarktında yüreğimin,

Ve alnımın çizgilerindesin, memleketim,

Memleketim memleketim

Yine cisil cisil mi yağıyor yağmur uzun sokağın taşlarına

Ganitanın kayıklarında martılar gizliden gizliye öpüşüyorlar mı

Deniz kokulu kentimi düşünüyorum orhan veli’nin istanbuluna inat

Anıların şehrini düşünüyorum ayrılıkların ötesinde bir yerden

Taşbaşının dar sokağından denize inen simitçinin ve hamsicinin sesi geliyor

Tavada cısır cısır öten tereyağının kokusuna

meydanındaki limoncunun tablasına bir hoş olmuşum

deniz kokulu kentimi düşünüyorum orhan veli’nin istanbuluna inat

Varsın yağsın yağmur cisil cisil üstüne

ellerin cebinde ya, yürüyorsun ya o şehrin sokaklarında, yağmurdan sanane

Yürüyüp gitmeli limana, oradan da mendireğe, taa ucuna kadar

ve çökmeli bir taşın üstüne

ama karayel patlamış, fırtına varmış, dalgalar adam Boyuna geliyorlarmış, ıslanıyormuşsun

Vakit de akşamlardan bir akşammış sanane

kalkanoğlunun pilavını

Mehmet salih’in çayını

Bodos’un meyhanesini

Gülbahçenin dönerini

ve pazar sabahlarının vazgeçilmez peynirlisini çekiyor Canım

Deniz kokulu kentimi düşünüyorum orhan veli’nin istanbuluna inat

Yeşilin bin tonunu koynunda barındıran

Yüce karlı dağların bile selam durduğu o güzelim şehre,

İstanbul’un soğuk ve çirkin akşamlarından binlerce sevgi

Meydandan kalktık mıydı saate varmaz hamsiköydeyiz

Konakoğlunda oturur başbaşa sütlaç yeriz

Naraburnundan eser bir rüzgar, olur içimiz tertemiz

Bu sene gidemiyorum, seneye birlikte gideriz