Şebnem Kısaparmak – Beni Çocukluğuma Götürün

Beni çocukluğuma götürün

Sarı saçlı bebeğimi özledim

Hani almanya”dan gelen

Ağlayıp, yürüyen, şarkı söyleyen

Uyumak için beni bekleyen bebeğimi özledim

Şu yalan dünyada

Çıkarsız sevgileri özledim

Çocuk kalbini

Ve paylaşmayı sırasız

Beni çocukluğuma götürün

Doğum günümde

Lunaparka, çarpışan arabalara

Atlıkarıncaya

Hatta deve-cüce aynalara götürün beni

Kim bilir küçülürüm belki de

Yine iki top dondurma yerim külahta

Çocuklara gazoz ısmarlayıp

Yazdırırım deftere

Babam ödeyecek diye

Yokuş aşağı tornete binerim

Kışın tahta kızağa

İp atlarım, sek sek oynarım

Defalarca düşerim

Ağlarım belki ama yine gülerim

Çocuk değil miyim

Beni çocukluğuma götürün

Bayramlarda şiir okumak isterim

Bağıra bağıra marş söylemek

Madımak, bitlis ve kafkas oynamak

23 Nisanlarda

Aziz hoca akordeon çalsın isterim

Ali hoca saz bir coşku bir telaş

Ah eski günler

Beni çocukluğuma götürün

Beni çocukluğuma götürün

Haydarpaşa”ya, üsküdar”a

Güvercinlere yem atarım yine

Dedemle el ele yürürüz belki de

Kahvede otururuz

Arkadaşları kağıt oynar, biz seyrederiz

Paramız varsa eğer simit de güzel gider

Beni çocukluğuma götürün

Ama annem çalışmasın olur mu

Okul dönüşü bana kapıyı o açsın

Kardeşime irmik tatlısı

Bana peynirli poğaça yapsın

Saçlarımı tarasın

Hep yanımda kalsın

Akşam sofralarımızı kursun annem

Yorgun ama keyifli

Etrafı mis gibi kokular sarsın

Beni çocukluğuma götürün

Ama annem ölmesin olur mu

Annem ölmesin