Tan Taşçı – Güneşe Lüzum Olmaz

Vazgeç gecenin karanlığından,

Ben vazgeçtim sabah olacak.

Her yeni gün bana kuvvet olacak,

Kendime ördüğüm duvara karşı.

Sür son hız kaderin üstüne doğru,

Dimdik olmayan yenik olacak.

Düşenin dostu yok, kendi kalktı,

Son kozu elinde huzur olacak.

Zor mu, bu kadar zor mu?

Yaşadığım kötü günü affedip yeniye uyanmak.

Olur mu, söyle olur mu?

Umudunu odalara hapsedip geceye göz yummak.

Ben de seni o gecelerde buldum,

Pişman değilim seviyordum.

Sonunda karanlık bir kuyuda boğuluyordum.

Kendi elini kendi tutan olmaz,

Hayat bu yalnız yaşanılmaz.

O karanlık kuyuya ufak bir sevgi ver,

Güneşe lüzum olmaz..