Polemick – Kıyamet Alameti

POLEMİCK VERSE

Dün çizdim yine kendi resmimi

Günahkara şeytan verdi dersini

Dünya’nın bide gör şu tersini

Görmek kolaydı dertlisini

İnsan dolandırır kendisini

Bumuydu kıyamet alameti?

Siler bu insan sukuneti

Vede kaybeder insan metaneti

Gül çocuk ağlanacak haline

Nasıl bir dünya sor bi kendine

Beat’im bile bak dengi dengine

Baksın giden de kendi keyfine

Şehrime yağmur yağsın

Bereket yağsın, kar yağsın

Of yüreğim yanıyor yardım laan!

Her bir damlası kalbime yağsın

Aklını kullan yaşamayı bil

Kalmayı bil yar gitmeyi değil

Yaşamak için gerekir bazen dil

Baş tacıysan değerini bil

Geçen şu yıllara sakalım şahit

Saçıma düşen kar dertlere ait

Duraklamazsan sıkar bu takip

Göz kırparsın bitti vakit.

GİRYAN VERSE

Çengeli taktığın beden benimse

Zevali yoktur ahımı bekle

Sınanan sabrım hala bende

Yanlış çoksa yerinde tekle

Beddua etmek istemem ki ben

Ziyanı ver şu kalbe ahenkle

Ritimle çıldıran şair kalemine

Duygu yüklü sayfalar enjekte

Piyadesiz bir tabur misali

Verilen sözlerin tutulmaz hali

Mahşer yeri gibi gönlün kabri

İadesiz bir tablo misali

İradesiz söz yakar fitilini

Gör bak hepsinin yatsı katili

Düşer maskesi ve gözde katresi

İblisten sana kardeş hediyesi

Yarıda kalmamalı atılan adımlar

Zaman giden söze halat mı bağlar

Dağlar yüreğini en yakın anlar

Gemiler batınca çıkar filikalar

Çıkarına adım atan insanlar var

Sıfatını taşıyamaz onlar

Sorunlarımla kendini yorma

Lirikale bağlı serumlarım var.