Rapozof – İstanbul’da

Boğazda satırlarım boğazda düğümlendi

Hayallerim kırıldı ardı kesilmedi

Birkac soru var bıktım aynalara sormaktan

Baktım etrafıma kimse kalmamış

Rüyadaydım uyandım yar beni yanına almamış

Bir öpücükle yalandan gülücük seni senden alır

Bazen dört duvar arasında sorulmaz hatır

Hatrı vardı yılların yalanların sıktı artık

Yetmicektim kandım kendi kendime KONUSTUM

Sen yoksun bu gece hayallerimle buluştum

Yıldızlarla konustum mektupları okudum

Ortada bir delil bırakmasanda

Ortada bi delil bıraktın

Neden acaba ben ağlayınca sende ağladın

Terkedildim değer verdim

Çok sevdim yılmadım

Bu sabah yine her sabahki gibi sıkıldım istanbuldan

Moralim bozuk ceryan kesik

Hele bide sen yoksun yha cok yazık

Acıdığın icin dönme bırak!

Sensiz öleyim

Beni rüyanda görme!

Yarab! ben onu göreyim

Çok aradım korktum tam buldum derken soldum

Yarını bekledim günlerim solsun

Bugün boş kaldı ellerim eylülde

Nerde sevdiğim

Çektiğim derltlerin hesabını yapamam hesabnı ben

Bir resme beni muhtac ettin seni basıma tac ettim

Ardına bakmadın ama sen gittin

Ben nerde hata ettim

Ben inanıyorumki dostlarım var

Anca konusur!!

Beni anlıyolarmı siktirsinler

Umrumdalarmı gitsinler

Sizi istemiyorum anlıyın artık

Gidin basımdan cok kalabalık oldu buralar

Kalbim taslık

Bu kız acıya alışık

Sıkıldım İstanbul’da bunaldım istanbulda

Yalnızım İstanbul’da

Sen yoksun İstanbul’da

Bu sabah yine her sabahki gibi sıkıldım istanbuldan

Moralim bozuk ceryan kesik

Hele bide sen yoksun yha cok yazık

Gittiğin yerler nasıl

Bilinmez güzelim

Buralar aynı o günden beri

Yediğin ictiğin gördüğün senin olsun

Anlatma sevip sevildiğini

Gittiğin günden beri ne günlerim oldu

Bazen sevincliydim bazen gözlerim doldu

Sen orada ben burda el ne karısır

Çok acele gelmen lazım bize İstanbul yakışır..

Bu sabah yine her sabahki gibi sıkıldım istanbuldan

Moralim bozuk ceryan kesik

Hele bide sen yoksun yha cok yazık