Karaçalı – Mezar Virtüözü

Dudak etlerinde kanlı bir tebessüm beliriverse

en ufak olan atlasın hamili benim

benim soğmamış lavlarıyla taşıyan dağları

yağmalanmış aşkları

anakıtaları bire bin acı veren-geren

siz üzülmeyin azizim! hatıranız dün gibi tertemizdir

ellerimde büyüyen o kısrağın beyaz yeleleri gibi

alın terimi titreyen kas liflerime siliyorum

hatıranıza değil

kuru ekmeği yağmur suyunda yumuşatıp yediğimiz

o geçlik fakirliklerinden emanettir bana dünya işçiliği

keder ırgatlığı acemi şairlik ve sırtımda genişleyen bu ceriha

varsın kasnağa gerdikleri derime karanlıkta işlesinler

acımasızca hemde kör iğneyle azabı

bu hazan kurumuş dal uçlarını sallar sadece

güçsüzüm ve fakat kolayına sağlanmayacak kadar soluk yüzüm bilirim

saçlarıma düşen hazan – derime işlenen azap

fedailik çağları fecr-i kazıkmış azizim

aydınlık uğramazmış bir ömür dar ve yoksul mahallelere

anneler çile ipiyle örermiş

ellerine aldıkları kalın tığlarla çocuklarına fakirliği

değermi yüzüne mıhlanan ayaz kalın bir tabakasından bile sızarmış yere

bense her gece içimde birilerini gömdüm

ve nedense ölülerimle ağladım

bekledim gelirsin diye

meğer ayrı mezarlıkların melaikeleriymişiz -anladım

sustuğum gece nöbetlerine inat

karanlığında şehrin ırzına geçtiğim aşkımla ben

adını başka kalplerde gördüm

dillerin ucunda iki kelimeydin

söyledikçe söylediler

Mezar Virtüözü..

beat : Karaçalı (sample var)