Onur Akın – Dağınık Gazel

Göç

Geçer

Geçer ayrılıklar baladı

Bize böyle pay kalır

Ağla sevdiğim … Belki dönemem

Kış yanar, düş üşür yüreğimde

Ağlarım… gözyaşım beyaz kalır

Sonra askerler yeniden kuşatırlar aşınmış kaleleri

Bin havar parçalar gecenin döşeğini

Ocaklar iniler, yas büyür, orta yerde kan kalır

Dıngılava’da peştemalli çocuklar havuzlara işerler

Gözlerinde bir mahmur özlem kalır

Derken bir Ankara, bir poyraz beni döve döve içeri alır

Yollar da giderek uzaklaşır … Giderek uzaklaşır

Fahişeler terli kasıklarıyla sabaha uğurlanır

Kuşlar inkar edilir, gökyüzü yağmalanır

Ben büyürüm bu kederle kalbim uslanır…

Ağla sevdiğim! Ağla ve kucakla kumral delikanlını

Buralarda çatılmış bir tüfeğim böğrümde taflan kalır

Şimdi Kızılay’da oturmuşum, hasretin kancasında

Geçer zaman, geçer yıllar, günlere bir yeni hazan kalır

Ağla sevdiğim… Sen hep mağlup bir ağlayışta

Ben uzak susarım bu mağlubiyet için hep anlayışta

Bak çöpçüler bu geceyi de piç edip süpürdüler

Ben ise haber değeri olmayan bir haykırışta

Özleminle hala bir yakarışta…

Ağla! Bende ağlarım gözyaşlarım özlemine az kalır

Buralarda nem var! Nem varsa sende kalır

Gittim

Ve yittim!

Oralarda usul usul talazlanan nehirlerde yaz kalır

Yaslarım günleri yüzüme gözyaşım beyaz kalır

Ağla sevdiğim… Buralarda döne döne (mem!)

Artık bir yeşile dolmasak da anılardan haz kalır

Sen de bir zaman duyarsın

Bir gün bir taze mezar kazılır

Ardından bir dağınık gazel ile, kül ile

Ankara’da bir ölü Yılmaz kalır