Tripkolic – Beyaz Bir Kurdele

Durup düşündüm önce sayfalarca yazmak ekerdi derdime

kırıştırıp atılmış sözler vardır derdime

sıkıldım artık ağır gelir bu yük omuzlarımda

dünya yakın bir külfet bir yol buldum doğru cehenneme

hissedilmiş her bir his yakın gelir bu kalbe solmadan

kulaklarımda bir ses kaybolurdu sual sormadan

yıkılmış onca sayfa terk ederken hayat yolunda

kaçıp gidende bendim iz bırakmadan

satırlarım soğurdu benden zorla yazdım kelimeleri

satılmış kalabalıklarda debelenirdim ileri geri

yok yanımda kalmasın iyi gün dostu istemem

dünde vardı bolca hala sayamadığım gidenleri

çıkar için yanaşma hayrım yok ki kendime bile

yuvarlanır giderdim anca hayrım değmez şerrime

hayatı yakala kollarından sor bakalım derdi ne

cevap alırsan şayet hazır ellerimde beyaz bir kurdele

artık tek tek karanlık odam

yine tek dedim tekken sen yokken

varlığında benim hislerim

boğuldu yine ellerim semada

artık dinlemem senin ninnini

çok değil bu hayat bana

yakışıp pek bir girdap

sevemedim uzaktı ellerin