Kolera – Korkusuz

Kolera Korkusuz

Hayatım her yılı başka bir devir misali

Yoksulluk içinde bocalayan bir ailenınkinden derin uktelerim

Yaptığıma pişman olduklarımı yapmayı ben istedim

Anımsamıyorum ilk ne zaman kirlenmişti elleriim

Hayat böyle davrandıkça sert bir iki aglıyor yoruluyor bitkın düşüyorsun

Sonra düşünüyorsun sert bir komutan gibi hamlelerını hesaplıyorsun

Üzerindeki tozlerı silkip tekrardan başlıyorsun

Ben ne bileyim madem oyle katı olayım yeri gelince

Sömürür bir oyle bir boyle insan, iş menfaata gelince

Nedensiz değil bu yalnızlığım

Kendimi bağışlamam kolay kendimi üzdüğümde

Zaafım var kendime kötü sürprizlerine zamanın kalbim alışık

Endişelerimi sorarsan hepsi zehirli sarmaşık

nakarat

Madem öyle artık bende… duygusuzum

Sarılıyo fırtına bendeki acıya.. huzursuzum

Alışıyorum yıne derken buraya.. uyumsuzum

Yıkılıyo köprü ve düşüyorum araya.. korkusuzum

Çıktıgım yol için yok bir an kaybedilecek zaman

Ve bilirki kajmeran dünya acımasız koca bir mekan

Yediğim vurgun gittim sürgün çıkardıgım yangın bu yandığım yangın ben baygın

Su gibi berrak olursan çalkalanırsın

Ağaç gibi büyüyorsan gövdenden baltalanırsın

Cesur yurek değilsen derhal susturulusun

Zayıfsan herkesın sözüne içlenip burkulursun

Yanlış tanıdım elleri ben ben gibi sandım herkesi

Aldım peşinen dersimi

Kendımle dostluk tek yolum

Gunum farklı ertesi gün oldu bugünün oncesi

Ve dünmüş bugünün elçisi benmışım kurban keçi

Küstürüyor benı olanları ızlemek

Guveni kırılmış gibi insan gibi kafamı cevırmek

Bana düşen olmak için diyorlar kırkına eriş

Kırkından sonrada başlıyor gergin bekleyiş

nakarat

Madem öyle artık bende… duygusuzum

Sarılıyo fırtına bendeki acıya.. huzursuzum

Alışıyorum yıne derken buraya.. uyumsuzum

Yıkılıyo köprü ve düşüyorum araya.. korkusuzum