Cumali Efrah – Canım Ve Sıkıntısı

Elimde ne kaldı ki ,

ben niçin savaşıyım ,

çok yoruldum artık mecalim yok buraya kadarmış bak al herşeyi (x2)

canım ve sıkıntısı .

sessiz bir iş birligi içersindeymişler megerse .

hayat güzel cicekler böcekler..

denz kum güneş eglence..

yaşamak güzel ama yaşadıgın şeye degerse

bu sabah gözlerimi açtım ve gözlerimi dikdiğim tavan örümcek ağı

eee yine keyfim kaçtı bakamaz oldum artık manzaram bitti

çünkü gözlerimin camını ne kadar silsemde pencerem kirli ilk penceremdin dogup baktım

ve bıraktığın gibiyim tatlım hala soğuk kanlıyım

bıraktıgım bu yolda yşam mı ölüm mü diyorum bilmiyorum

ama ne kadar yanlış yapsam da doğrularımı götürmüyorum ..

ben hala aynı ben

biraz daha saf belki biraz suskun

ketum belki belki biraz daha aptal

gerci biraz daha bayardım ama uykusuzlugumu uykunu bi gecede içsen anlarsın ..

Elimde ne kaldı ki ,

ben niçin savaşıyım ,

çok yoruldum artık mecalim yok buraya kadarmış bak al herşeyi (x2)

parmak aralarımda demir pas cok ama

seni yazmak için saçma sapan meditasyon falan yapmaya gerek duymuyorum

ama belki bi gün lazım olur..

ee çünkü seni yazmaya kalksam ormanlara yazık olur.!

dudaklarınla seviyorum derkenki o boguk ugultu carpar kulaklarıma

bu yüzden uyuyamam

ve yarın öbür gün ben nasıl bakıcam başkasıylayken sen insanların suratlarına

Elimde ne kaldı ki ,

ben için savaşıyım ,

çok yoruldum artık mecalim yok buraya kadarmış bak al herşeyi (x2)