Gülben Ergen – Söz

Ne yeni güne uyanmak nede hayat endişesi

Dahada kötüsü var su bile sensiz içilmiyor

Nefes alışlarım gündelik telaşlarım

Sohbeti hoş arkadaşlarım sensiz çekilmiyor

Ne kadar hoştu aydınlık bazen loştu

Kaçan hiç bir şey yoktu neden bu kadar koştuk

Söz bir daha kırmam seni

Üzerine titrerim ilk günkü gibi

Anladım ne çok sevmişim seni

Orta yolu buluruz gel yeterki