Yas – His’li Geçmiş Zaman

Hey Yass.. Haydi Yas!

Dinle… Büyüdüm artık.

Bana ışık ver,

Bana karanlıkla değil, bana barışla gel

Ama önce kendinle barış da gel

Bana huzur ver, gel usulca gel

İstiyorum ben de sıcak bir el

Ama her seferinde yabancı el

Terk ediliyorum deli gibi severken

Birine yeniden güvenemem, yok daha erken

İçimdeki kötülüğü değil meleğimi hırslandır

Uyutma beni, uyandır

Bana kaçmayı değil kalmayı öğret

Yarına yol açmayı

Hayallerle dolaşmayıp gerçeğe göz açmayı

Dualara el açmayı

Beni sevecekseniz yarı yolda bırakmayın

Ya da bana bir daha bulaşmayın!

Bu zamana dek yaşadıklarımın hepsi rüyaydı

Ama şimdi birden uyandım..

Sabahlarıma güneş değil gece doğardı

Yazmam için kalemim gece dolardı

Oturup kendime sorardım;

Nasıl herkesi bu kadar bunalttım?

Neden herkes uzaklaştı birden?

Neden hep ben sessiz kaldım?

Söylediğim her şarkıyı hissedip yazdım

Sen ne biçim bir yılansın?

Yanına takılan her puşta inandın

Koynuna sokulan her aptala açtın kapını

Boynuna müziğin için dolanan y**şakları çıkartmalıydın hayatından

Onlar ezdi ben yücelttim seni, buydu en büyük hatam..

NAKARAT=

Büyüdüm artık hislerim aynı orantıda değil…

Bu ben miyim?

Yüzümü görünce aynada karar veremedim

Ben kimim?

Tüm yaralarımı ben kanattım

Aslında yaralarımı bilerek açtım

İçimde bir ben yarattım

Onu tüm doğru seçimlere kapattım…

Vicdanında iz kalmış olmalı

Uykularını bölen his olmalıyım

Her seferinde dost sanarsın ama

Sırtında sallanır hançer ve kazık

Boşluğu sarıp çektiğin her nefeste düşlerin sana zehir olmasın

Sendelese de insan yürümeli bazen güç olur sana kalem ve sazın

Dünya döndüğü kadar kördüğümdü, çözdüm sevdiğim kadar gömdüm

Ben ateşledim o söndü, gördüğüm kadar kördüler

Teker teker kafamda öldüler… Dostlar düşmana döndüler

O bir şeytan! Kırmızı meleğini öldüren

Damla’yı Yas’a döndüren

Yas’ı Damla’ya dövdüren..

Bu hangi iklim? Bu hangi gece?

Hangi hangi rüya? Herhangi bir renk gibiyim

Dudağıma sürülen..

Sen her sabahımda üşüyerek camdan baktığım sisli manzarasın

Çok küçükken inandığım tatlı masallar kadar yalandın

Oysa sana anlatılan en gerçek hikaye bendim aslında

NAKARAT=

Büyüdüm artık hislerim aynı orantıda değil…

Bu ben miyim?

Yüzümü görünce aynada karar veremedim

Ben kimim?

Tüm yaralarımı ben kanattım

Aslında yaralarımı bilerek açtım

İçimde bir ben yarattım

Onu tüm doğru seçimlere kapattım…