Ahmet Kaya – Denizin Adı Özgürlük

Ne demeli şimdi

Bir çiğdemin toprağı yırtışını seyredişim

Göğe mi dokunmalı, ucuna mi körpe filizin

Öyleyse karanlık sokaklarda koştuğumu düşün

Ay gene bir kadın gibi sarkıyorken denize

Dirseklerimle böğrüme gömdüğüm titremeyi düşün

Oradan göğsümü kaplayışını soğuk bir terin

İlk sözcüğü anlamla birleştiren çocuğu düşün

Onun kavradıkça derinleşen şarkısını

Vay perçemle günün huysuzluğu dolaşan kısrak

Vay acemi öpüşlerden gövdeme boşalan acımtırak haz

Telaş, kıvranış parıltılı gözlerdeki atılganlık

Ya görevin ne senin görevin

Oynaşmak değil mi içimdeki savaşmak duygusuyla

Ve benim nevresimim kararmışsa kirden, rutubetten

Sarhoşsam gülümseyişlerden ağlayışlardan

Ve kaynak sularıyla üstüme yağan aydınlık hulyaları

Senden gelen ısıyla koruyorsam

Ne demeli simdi

Ey serçelerin sabahlarla doluştuğu cıvıltı

Ey bir romanın olur olmaz yerinde dikkatti çeken hayal

Kalbimi çevreleyen sevda gözeneyi

Acıyış, şefkat, umursayış, hırçınlık seli

Beni düşün öyleyse

Beni hayretin ve karanlığın eşiğinde

Beni fitillerde başlayan bir fısıltı

Anında ilk satırı yazarken bir bildirinin

Kulaktan kulağa dolaşan haberlerin bağrında

Beni dar camlarda değil

Bir bulutun seyrinde düşün

Burada ortasında sıçraya sıçraya kabaran alevlerim.