Yas – Son Sözümdü

yalnızım bu akşam üstü

duvarsa şansa küstü

pembe dünya toz dumanla süslü

benle kaybolan günümün önemi yok

bu tahta sundu lakin kör gözümde tetik çekili son sözümdü

bu kentte boş bi sahne

figuran oldu beste

bense sabrederken aklı başıma toplamıştım anne

bir sefada rastladım cefayla arkadaştım

arkadaşlarım savaştı bense çok yavaştım

geçmişimle silinen hatıraydı gençliğim

elimde son bi sigara var

üstü çok karanlık

bu kız da ağlasın ve sen de duy olanları

tepki gösterip kaçanları

inzivada kalmasın eski hatıraları,o insan haklı

yaşına bakmadan yapar hataları

kapandı duvarlar

abandı kanlı boyalar

her günümse dünüme hasret ağlar

babamdan aldığım bikaç kuruşun hatrı yağdı başıma

yağmur

umur tepemde hoştur

haydi kalemi kaldır kan kustur

ciğere nikotin sahip olmuş

ben de kaçmak istedim

lakin önüme diziliverdi dertlerim

benim de sıraya dizdiğim dünlerim vardı

bir rüyaya daldım uyandığımda hepsi solmuş

gökyüzünde bir suratla başbaşa

derdimin doruklarında paslaşırken özlediğim yüz de vardı hafızamda

belki çok uzakta

zulümün önünü kesecek elime gülünü verecek kefenin kokusu düşecek sonunu kendi çizecek

hayrola

sonunu hayra yor ve ağlama

ezeli kederi çekecek önüne sürülen seferi yoluna devşir

kraliçe adını yok edin

vezir benim tacımı gömdü

kapalı kapılar arkasında beni de hiç saymadı

saygı bekledim panikledim

rüzgarında çok da bekledim

eskilerden pay çıkardım

kimdi haklı

kaygı önüme tüneli sundu

ben de kapkaranlık bir delikte tutsak oldum

yalnızım bu akşam üstü

duvarsa şansa küstü

pembe dünya toz dumanla süslü

benle kaybolan günümün önemi yok

bu tahta sundu lakin kör gözümde tetik çekili son sözümdü