Ahmet Yılmaz – Cano

CANO

Ekmek ve su kadar var geçilmez

Karadeniz kadar vahşi

Sansa deresi kadar karmaşık

Diyarbakır gibi kapkaraydı gözlerin CANO

Sen yanımdayken asi nehri gibi tersine akardı zaman

Sensizlikte her biri asır olan günler, saatler, dakikalar, saniyeler velhasıl zaman

Zaman kanatlanır uçardı CANO

Ve sen hıtır kokardın dağlarım gibi ülkem dağlarım gibi

Yıldız yıldız saçların dökülünce omuzlarına Cizre semaları seni kıskanırdı CANO

Mermi sesleri duyulmaz olur sessizliğin gümbürtüsü kaplardı ortalığı

Ellerin ellerin göğsümde gezinirken cudi gabar misali heybetim biter Malabadi olurdum ayakların altına erirdim erirdim erirdim CANO

Pusuları mayınları iki yakayı pınarcığı çiçekliği yaviyi kara bağları unutur Fırat Dicle olurdum gözlerinin içine bakarken ölürdüm CANO

Gözlerindeki ışıltıyı sevdayı yanıklığı gördükçe söverdim Munzur papatyasını Pervari balını şifa diye satanlara CANO

Sövdükçe anlardım sövdükçe anlardım atıfın idamını mansurun isyanını rahmani babanın katlini ve Ferhat a dağ deldiren deliliğini anladıkça anladıkça anladıkça dağlara dağlara döner haykırırdım ALLAH KİTAP SİLAH çarpsın ki seni seviyorum seni seviyorum seni seviyorum hemde hiç istemediğin kadar ne neyler ne neyler bahtı karalım ne neyler ne neyler çık Suriye dağlarına da ordan bize el eyle ben öldüm Amman ölmesin tamamı…