Kızılırmak – Veda

Yine yağmur yine hazan

Sessizce ölür ozan

Kurur ırmak kurur toprak

Dökülür yeşil yaprak

Sımsıcacık gülümserdi

Türkülerde gülüş idi

Güle sığmaz bir kuş idi

Uçup gitti sonsuzluğa

Gül yok artık dal yok artık

Türkülerde söz bitti

Omzundaki kuş yok artık

Uçup gitti sonsuzluğa

Ben de gideceğim.

Bir dalganın köpüğünde martı,

Gemi direğinde yelken,

Aşkın yüreğinde sevgi olacağım.

Hadi bir ıslık çalın ezgisine binip gideyim

Gülen bir çocuk gösterin gülüşüne gideyim

Bana aşkı getirin öldürüp gideyim

Yine yağmur yine hazan

Sessizce ağla çocuk

Kurudu ırmakların,

Emziğinde bal bitti

Aşk bitti düş yitti

Ağla çocuk.