Kahraman Tazeoğlu – Git

Şimdi gidiyorsun

Git

Oysa senden tek bir damla istemiştim

Sana kocaman bir deniz sunmak için

Şimdi gidiyorsun

Git

Ne zaman başladı bu hikaye

Anımsamak zor

Gençtim

Hazırda fırtınalarım vardı dört nala sevdalarım

Komazdı öyle üç-beş nöbetleri

Geceler içimi acıtmazdı böyle

Bir insan bu kadar eksilebilir mi

Hatırlarsan sesine uyku kaçmış bir adam vardı

Bu şehrin biryerlerinde

Düşler ormanının gece bekçisi derdin sen ona

Gözlerinde gizledi o seni sen bilmedin

O adam bendim unuttun mu

Bak sevdiğin adam gülmeyi bile unuttu

Seni unutamadı

İşin kolayına kaçmadım

Uğruna ölmedim yani

Uğruna ölünecek sandığım biri için yaşadım hep

Sen bunu da bilmedin

Ben bir bakışına bin anlam yükledim

Sen aşka kestirmeden gittin

Bir hayatın özetini bırakıp avuçlarıma

Şimdi gidiyorsun

Git

Bana karanlığın ne demek olduğunu öğretmeden

Bütün ışıklarımı söndürüyorsun

Bu cehennem cinayetlerini işliyorsun

Sonra bunlara intihar süsü veriyorsun

Yazıklar olsun yazıklar olsun

Susuyorsun susuyorum susayacaklarım bitmiyor

Hani sen sevdiğini

Yarı yolda bırakacak kadar yüreksiz değildin

Hani sen bana kalkmayı değil

Düşmemeyi öğretecektin nerdesin nerdesin

Uzun lafın kısası yoktur

Anlatacağım çok şey var

Hoyrat bir rüzgar gibi geldin

Aklımı hayatımı dağıttın

Şimdi gidiyorsun

Git

Daha ayrılığa bile çarpmadan

Aşk bize döndü

Bir yılan gibi soktun koynuma kimsesiz geceleri

Artık ölüm sana dokunamamaktan kötü değil

Ama sana dokunmak da yasak bana

Göz çukurlarımdaki karanlık bunu anlatır

Sen var ya sen

Allah kahretsin

Yani şimdi

Gözleri sana benzeyen bir kızım olmayacak mı

Yani şimdi başkaları mı sevecek seni

Ben saçlarını okşadığım zaman

Ellerin öksüz kalırdı

Şimdi gidiyorsun git