Ahmet Selçuk İlkan – Sen Vurdun Da

Yokluğunda ne ateşleri hasretinle yaktım da

Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi

Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni

Yasaklar koydun

Bitmez tükenmez engeller koydun

Şimdi nerdesin diye sakın sorma

Sen çağırdın da ben gelmedim mi

Sen varken darılmazdım çiçeksiz baharlara

Yağmurlu havalara

Bu kasvetli akşamlara darılmazdım

Sen varken

Bakıp içlenmezdim tren istasyonlarına

Otobüs duraklarına

Sen varken ayrılanlara ağlamazdım

Yıkılmazdım biten sevdaların ardından

Gidenlere kırılmazdım

Kalanlara acımazdım

Sen varken böyle üşümezdim-titremezdim

Masumdum, çocuklar gibi

Böyle delirmezdim-küfretmezdim

Hele ölmeyi hiç düşünmezdim

Şimdi soruyorum sana

Adı sevdaysa bu cehennemin

Sen yaktın da ben yanmadım mı

Biliyorsun

Bütün acılarına yeşil ışık yaktım olmadı

Bütün korkularına arka çıktım olmadı

Dağlara merdiven dayadım olmadı

Haziranda kar oldum yağdım avuçlarına olmadı

Sevdim olmadı, yandım olmadı, taptım olmadı

Benden artık pes

Bu aşkın biletini istediğin gibi kes

Nasılsa gidiyorsun

Biliyorum git

Ama ardında

Ağlayan bir çift göz

Paramparça bir yürek

Ve yıkılmış bir dağ görmek istemiyorsan

Çek silahını daya sırtıma

Titrersem namerdim

Sen vurdun da ben ölmedim mi…