Teoman – Mektup

Telefonda konuşamam bilirsin,

Mektuplarıysa ertelerim hep,belkide yazım çirkin diye.

Çok düşündüm, çok kurdum,

Karar verdim hep vazgeçtim,ama sana yazabilirim nihayet.

Aslında söz vermiştim,duygularımı kilitlemiştim,ta ki sen açana dek.

Korkma sevgi dilenmeyeceğim ama bilirsin beni işte

Bitiririm her şeyi bir dikişte

Napim?

Aşk bu,savaş bu binlerce yıldır sürüp giden

Aşk bu,savaş bu kadın ve erkek arasında

Artık saymıyorum yılları,bana deyip geçen hayatları,

Zaten pek de sevmem insanları.

Ama kimi dostlar var sevdiğim,sokak köpekleri beslediğim,

Bazı güzel anılar biriktirdiğim.

Tutku garip bir şey ve çok vahşi,

Ve çok hırslıydım zaten bende o yüzden de yağmaladım seni…

Kolay değildir bilirim,bir aşkı bir kalbe koymak,

Hele bir başkasını severken sen.

Teşekkürler,bir zamanlar beni cok sevdiğin için

Bu mektup da olmadı,kelimeler toparlanmadı,işte şimdi çöpe gidiyor.

Yinede mektubuma son verirken,

Seni her zaman çok seven,

Ben..