Ferhat Tunç – Bugün Değil Yarınsın Sen

Bir dilin bütün sözcüklerini kullansam seni tarif

Edemeyeceğimi biliyorum. ulaşılmaz oldun hep; dokunmak

Hissetmek ve dolu dolu yaşamak isterken seni, kocaman bir

Yalnızlıktı payımıza düşen

Payıma düşen her şeyi erteledim. ama erteleyemediğim bir

Şey vardı, sana benziyordu. su olsan dokunduğumda

Bozulurdun, bozulmayan bir ‘şey’din… gidilecek bir yer

Olsa sonu olurdu, sonu olmayan bir ‘şey’din… uykuda

Görülecek bir rüya olsa uyanırdım, beni rüyamdan

Uyandırmayacak bir ‘şey’din… simsiyah saçların olsun

İstiyorum, ama bahtın değil

O gün seni gözlerinden, anafatma’dan, üç ırmağın

Birleştiği yerinden öpeyim desem, aklına ırmaklar gelir

Düşün ki yılan dağından aşağı iniyoruz ve dünyada sadece

İki kişilik türkü kalmış, onu söylüyoruz. öyle

Bir ‘şey’sin sen… seni düşündükçe yoruluyorum desem

Dünyanın en büyük yalanı olur. yalanım yok

Bu günden yarına ne kalır bilmem, ama sen kalırsın tıpkı

Yatağı değişmeyen bir ırmak gibi

Yaşadıklarımız azdı, zamana sığmadık yaşamak isterken her

Şeyi. bu gün şarkı söylüyorsam, o gün şarkı değil, şarkı

Gibi seni yaşamak isterim

Halkıma benziyordun, bir yanın göç, bir yanın toprak

Kokuyordu hep. gezmediğim yerin kalmadı, bazen yasaklandın

Bana, bazen suç gibi boynumda taşıdım seni. yedi telli

Sazımla bile tam anlatamadım. sen bir uçurum gülüydün

Ellerimi her uzattığımda bin kırıkla geri döndüm

Yasaların bile tanımlayamadığı bir ‘şey’din sen

Haritalara sığmazdın, her ülkede bir başka gülüyordun

Uzundun, inceydin, dokunduğumda nereli olduğumu seninle

Hatırlardım. bana hep kendimi hatırlatan bir ‘şey’sin

Sen

Uzaksın, yakınsın, özlenensiN ama bugün değil, yarın gibi

Bir ‘şey’sin sen

Bugün her şeyi değiştirmek için çabalarken, sen değişmeyen

Olarak duruyorsun karşımda. kabul ediyorum. dünyaya bu

Kalsın, ama sen bilme

Dünyada kaç iklim, kaç zulüm, kaç ölüm var? bir seni

Bunların karşısına koymak nasıldır bilemezsin. bilme!

Bugün her ölümle biraz ölürken, seni düşündükçe hayata

Dönüyorum yeniden

Gecenin en karanlık yerindeyim, bir sigara ateşinin

Aydınlattığı kadar ışık bile olsan, yine de istiyorum

Seni. sadece benim seni anladığım, kimsenin unutmamak için

Defterine not düşmediği, ama hayatımda hep bir dipnot

Olarak kalan kendi yasaklarım gibi unutmuyorum seni

Dağları delmiyorum, inmek istiyorum oralardan. hepiniz

Gibi aynada saçlarımı taramak, ”günaydın” der gibi

Sokağa fırlamak ve şarkı söylemek istiyorum sana

Adına aşk diyorlar, gelecek diyorlar… bana yetmiyor. her

Şarkımda sana bir adım daha yaklaşmak istiyorum. bir başka

Dilden seviyorum, kırmızıdan daha uzundur

Gelincikler gibi bir mevsim değil, dört iklim, köşe bucak

Kim ne derse desin geri dönecek yerim yok, bir kentin

Ortasında çığlık çığlığa bağırarak tek başına kalsam da

Yine seviyorum seni

Bu bir suç duyurusudur, kendimi ihbar ediyorum