Raziel – Rüya Değil Bu Devrim

Kuklalar diyarı aleminde herkes sancılarda

Politikaların esiri her beden şimdi naralarda

Bir basedrum sokakta onca insan artık kolkola

Rüya değil bu devrim ; adını haykır umutla..

Herşey zoraki! Doğarken öldü bedenim ani

Hayatta zihnim lakin tablolarda!

Kaç ceset farazi? Kaç hayalim bakî?

Hep yanımda aralanır hüzün sinirlerim ayakta isyan eyler kendime

İçimde bir halk umutsuz bekleyişte,

Sokakta gördüm köleleşmiş onca ferdi

Onca derdi komplike kurallarla bahşeden sistematik zihinleri kıyasladım kendimle!

Sabah 8 Akşam 10 mesai, kelepçelerde zihnim körkütük ayyaşım bu gecede

Dursun zaman dedikçe bindi korkular

Herkes mutsuz! Herkes Kör, Sağır, Umutsuz!

Nefes alıp verirken milyon dolarlık kazançlar

Çevirdim yüzümü tek kurşuna yitip giden hayatlar

Bir tuşa bas katliama tanıdık ol! Televizyon da izle; kendi cinayetine ortak ol!

Çünkü; sağım solum koğuş, yüzümde bir kuyu

Eskilerden mülteci duruştu benliğim kendime

Aynalarla yüzleş tanımla kendini

Nedense herkes Kahraman, Herkes düşman herkese! ..

Herşey rüyaydı şimdi kalk! Kaldır zihnini!

En uç noktasında üç ceset velakin;

Uçurumun ucunda gün batarken bulutlar kızıl, menekşeler ölüm kokar

Gülüşmeler uzak kaçar!

Yuvarla hepsini! Anımsa halini!

Merkezinde tek amaç, mizaç; kural para, yitik hayat, onur silah

Duygular ambalajda!

Görücü aranır her birey barkotuyla!

Elimde tek silah var. Zihinde canlı kılmak her beyaz umudu ve her sevincin adını yazmak

Gölgelerde düşünsel alemin toz duman, yeşil bir vadi aş gel! Dinlemen yeter

Kovala kendi gölgeni, adımların uzak kalsa dahi;

Bir inanç ki insanı ayakta tutmaya kafi!

Geçer hayat ince ince farketmeden

Akışa etki et bu devrim tükenmeden..