Rapozof – Batan Geminin Malı

Düşlerin suya mı düştü?

Boşver,alışırsın güzelim.

Sen bu batan geminin malısın.

Hani derdin ya yerine sevemem.

Ben kalbimi başkasına veremem.

Ama vermişsin..

Sen bu batan geminin malısın

Sen kolay kanmazdın hiç kimselere.

Ben de derdimi anlatamadım sen gidince

Kızsanda biliyorsun hep içime kapalıydım

Rahatsız olduğun bu odaya kapalıyım.

Var mı kurtaran? derken geçiyor ömür..

Gel gör bu odunun kalbi artık kömür.

Mide bulantısı aşk dedikleri

İçimde kin birikti ki kendimi kaybettim.

Ben hariç herkesin hakkımda var bildiği

Bir kaç resim kaldı onlarla gömün beni.

Duvarlara baktıkça ararım eski izler

Kadeh avutmaz dert yalandan hafifler.

Ne tabipler gördüm;hep haptı yazdıkları.

Aslında güçlüymüşüm bu evi yakmadım.

Arada yollar,yabancı kollar,zor yıllar..

Bana “deli” diyorlar,derdimse;kocaman..

Düşlerin suya mı düştü?

Boşver,alışırsın güzelim.

Sen bu batan geminin malısın.

Hani derdin ya yerine sevemem.

Ben kalbimi başkasına veremem.

Ama vermişsin..

Sen bu batan geminin malısın.

Ben acıya biçilmiş kaftan,anlamam laftan.

Af ola, aftan da anlamam.

İçindeki aşkını aldır ve göm

Dur yeter bence kendin için öl.

Yanar sigaram,unuturum söner.

Bazen teselli içindir verilen sözler.

Kaybetmemeyi kaybederek öğrendim.

Artık insan silmede çok cömertim.

Hayat gülmez ağlatır,silahımı yağladım,

Kalbine nişan alıp seni de vuracağım.

İşine gücüne bak,çekip git.

Ya da son bir iyilik yap ver bir kibrit.

Yakayım bu evi doğarız külüyle.

Soran oldu mu? Derim; Duamız seninle.

Ben, düşerim yoruldum..

Ama sen ayakta kal,hayatta kal..

Düşlerin suya mı düştü?

Boşver,alışırsın güzelim.

Sen bu batan geminin malısın.

Hani derdin ya yerine sevemem.

Ben kalbimi başkasına veremem.

Ama vermişsin..

Sen bu batan geminin malısın