Sagopa Kajmer – Kör Savaşçı V.2

Verse 1

ben uyku dolu bu gozlerimle baktim ahalime ve kelime topladim cuvalla bendime, sinirda cattim halime, savastim kor savasci arenasinda kendime satasti sozlerim aleyhime, hep arbede!. solar bu guller, anisi geride tek dikenle anilir. rehine tebessum eden azaplar oldu, kezzap icti intihar cocuklarim, zamanda yorulan elvedalarim. pes etti, olduruldu tum devalarim. ey rapin oglu!. gozlerinde yas duellosu ve koturum oldu ince ruhlar ordusu, son arzusunda anlasildi olumun korkusu, tuhaf kokusu sardi, bedenim cellat yolcusu yok olgusu. sukut lutfu dileyen elleri,telasla aciliverdi goklere, panik icinde kosar adimla kacisiyordu tum dualarim derinlere, bense dipte boguluyordum, tek savasiyordum en derinde.

Nakarat :

Arenasında kör savaşçı ellerinde yok silah,

Siyah karanlık ortasında savaşıyor, zor !

Verse 2

kurudu topragim, yok hayratim ve beddularimla reddi bastim ah cekip sel oldum kükredim ve hükmü bosadi mahkemem mühürle aldatildi celsem, sicili karaya vurdu onurumun asik yüzünde sakli gizli masken bu mesken rapim her satirda günümü döktüm tipki gözyasim gibiydi gercegimdi ömrüm, sömürdü sömürü zor yasattik ömrü kim ceker bu zulmü? zülüf döküldü rapcesene kelepcesinde ellerim gömüldü sayfalarimin varyeteden uzak satirlarimi trajik öyküleri cok cocuklar aglatti, gözlerinde günesi batti kor karanlik ortasinda cömelir oldu, celimsiz korkuluklar da korktular kendilerine yan gözle baktilar, köpekler havladi, yalan silahti gerceklerimi gafil avladi, savasci savasa havul atti, siz kazandiniz, bagislayin pes ettim!