Cem Karaca – Ölüm

Ölüm bana sırıtarak gel

Ölümü öp n’olur

Yüzünde,o tanıdık riyakarlık

Çünkü nice dost dediklerim,

Sarılıp öptüklerim,

Suratlarında aynı eda

Ve sahtekarlık

Elbette haksın, haktan gelirsin

Kimi gördük ki,

Dünyaya kazık kakmış da kalmış

Heykelin bile dikilse

Sen öldükten sonra

Bakarsın tepene kuşlar kakalmış

Cahar atıp şeş oynasam

Gene yenersin beni

Ölüm bana gülerek gel

Ölümü öp n’olur

Sırtımdan vurdurma beni

Alnıma sık kurşunu

Karşıma geç,yüzüme bak ve

Öttür baykuşunu..

Beni sordun mu ölüm

İkiz kardeşin doğuma

Bağlayan ne çözen ne

Bu hayat denen düğümü

Kimi havyar yerken

Kimi soğan cücüğünü

Üç beş arşın beze sarar

Öyle gidersin