Bedirhan Gökçe – Bu Gece

Benim gözümde bir hiçsin artık,

Nefretim aşkımı aştı bu gece.

Bugünkü sözlerin söz müydü artık?

Son sözün sabrımı aştı bu gece.

Kolayca bitsin bu diyemedin de,

Salladın savurdun basiretsizce.

Hiç mi ders almadın onca gezdik de?

Yağmurun rahmeti aştı bu gece.

Yürümeyen neydi, ilişkimiz mi?

‘Günüm sensiz bomboş’ deyişimiz mi?

‘Sensiz yaşayamam’ çelişkimiz mi?

Yalanın doğrunu aştı bu gece.

Evlenmek hayali kapımda idi,

Giriş kat evimin boyası yeni,

Mobilyan, takımın alınmış idi,

Vuslatım tadını aştı bu gece.

Yemedim yedirdim ne varsa sana,

Üç kuruşum olsa verirdim daha,

Memurdum, yoksuldum hatırlasana,

Hafızam haddini aştı bu gece.

Ayakların donmuş, üşümüştün de,

Gece yatamamış üzülmüştüm de,

Bir ay oruç tutup yememiştim de,

O çizmen boyunu aştı bu gece.

Yapılan söylenmez, gelmezmiş dile,

Allah�tan beklenir kul bilmese de,

Kızgınlığım buna sebep ise de,

Sabrım miadını aştı bu gece.

Onca gez toz benimle, seviyorum de,

Sonra git nişnalan bir de ona de,

Şerefsizlik değil, nedir bu söyle?

Küfrüm edebimi aştı bu gece.

Sana son bir sözüm, nasihatim var,

Aldığım ahlakla bir terbiyem var,

Seni doğuran ana, deyip geçmek var,

Saygım adabımı tuttu bu gece.

Gönlümün romanı bitti bu gece.

Hangisine yansam şimdi gün gece?

Ömrümden beş yıl gitti bu gece