Raffine – Hayat Bozuk Bi Kurgu

Verse1:

Gözlerim görmekten bıktı, dilim anlatmaktan

Herşeyin bir sonu var, sigara korkmaz çakmaktan

Neden anlamsız bakışların içinde kim var?

Unuttun aşkı ruhun eskisinden gaddar

Eksi çoktu azdı artı, basit bir matematikle çözersin

Seninde vardır dinlediğin bir dertli şarkı

Aynıyızdır yada ayrıdır dünyalarımız

Akrep ve yelkovan gibi bazen çakışırız

Burası güneşi olmayan bir dünya herşey hayal

İçimi kemirmekte cevaplanmamış bir kaç sual

Neye göre güvenirsin, kime göre artık sen teksin

Gurur ve merhametten ibaretsin

Durdu yürüyen, sis kalktı gördü görmeyen

Zaman çözdü belli oldu sevmeyen unuttu

Düş kurdum içime düştü kurdu anladığım vakitle

Kusursuz gibi dursada, hayat bozuk bir kurgu..

Verse2:

İnanırmısın hiç bir dünya benzemez benimkine

Bilirmisin yatağımdan farklı kişiler uyanır her güne

Benim yazık hayatım çelişmekte her dönem

Hiç durmadan değişti haleti ruhiyem

Nerden gelir bu güvenin, solmayan çiçekmisin ?

Dudaklarımda zehir olsa, yinede öpecekmisin ?

Oysa, hakkımda olması gereken buysa

Zaman unutturur derdim saat ilerliyorsa

Şimdi boşverip gidersem arkamdan ne derler bil

Kaçmak çare değil üstüme geldi gittiğim heryer

Zifir rengi bir bulut kovalar gençliğimi

Unuttum en güzel yerinde hiç yazılmamış hikayemi

Hepsi biter karmaşam dönüp arkasına gider belki

Belki bundan sonram da buydu

Düş kurdum içime düştü kurdu anladığım vakitle

Kusursuz gibi dursada, hayat bozuk bir kurgu..