Raziel – Geçmişten Fotoğraflar (Ft. Da Poet)

Da Poet

Bırak batsın güneş ve teslim ol karanlığa

Bir anlık olsa da nolur tepki ver bu çağrıya

Sancılarda yok deva geçmiş yandı çok defa

Geleceğe miras belki her resimden bin cefa

Ve unutulmak için yaşanmış neden onca gün

Artlarında isim yok isimsiz vurgular hep bugün

Bende yok peki senin aklında mı onca gün

Geride bi kaç kare belki muhakkak olan ölüm

Dönüm noktaları uzakta rutine kurulu her beyin

Maziyi aramakta yollarsa aşındıkça zorlaşmakta

Ben çocuk mu kaldım onca devler ortasında

Belki yek cenk edendim sukünetin ordusunda

Boşver zaten sorma hafızam çok yorgun

Onca kaos var be dostum şuurlar hep durgun

Gözler arar dünleri yüzlerinse hep solgun

Günlerse birer sembolü oldu bu dipsiz boşluğumun

Loşluğu mu kaldı yoksa yozluğumu geride

Karın tokluğuna yakılan onca resim var ateşte

Kafeste ruhlar kanar bu gönlüm her nefeste kurtar

Ve mazinin melodisiyle ağlar

Raziel

Mükafat zamanda zaman kalansa

Yaran acır harap yüzün solunca

Kan da tam o tan vakti

Salınır zihnimin ucunda bir kemanla dans

Esenlerinde şehrin geçmişin el izleri

Velakin aynı yordam

Yorganaltı kıvranış bu sancılar

Her resimde gördüğüm günah

Ve mutluluk uzak diyarda sanki

Suratlarında ufuklar bedevi

Bedene kilidi vuran dik yokuşlar

Karşı konulan onca sorgu

Yorduğun bu zikrin sonsuzu katetti sundu bendini

Bileklerim kesik hazin bi kan incecik sızar usulca

Gördüğüm resimler her birinde onca yüz silik gibiydi

Onca söz yalansa mavilikti sandığım dakik mi kaç hazin sabahta

Kaçıncı armoniydi bizlere çalan

Ruhumun ihanetiydi bu sonbaharda savrulan