Ogün Sanlısoy – Pencere

Bir güneş batışında bir akşam oluşunda Bir meçhul gemi seni koparıp aldı benden Götürdü uzaklara götürdü uzaklara Bir mendil sallamadan, bir selam yollarnadan Ardına hiç bakmadan, yabancı gibi gittin Rıhtımda boynu bükük, eridim söndüm bittim Şimdi ben seni kimden sorupta bulacağım Belki de ömür boyu yoluna bakacağım Bendeki son resminle teselli bulacağım Kim bilir belki…

kitledim kalbimi al anahtarını giderken boynuna takıver de git öyle mahzun mahzun durma ne olur yüzüme son defa gülüver de git ayrılık saati çaldı çalacak gözümden yaşları siliver de git dudaklarım seni öpmeye hasret beni son bir defa öpüver de git seni dünyalarca seviyorum ben aşkımıza yemin ediver de git sensiz ölecekmiş gibiyim sanki gel…

Ayrılmak çözümse senin için bırak beni hiç düşünme Sileceksen mazimizi bir çırpıda bir daha bana dönme Yüzünü göremem sesini duyamam Bu ayrılığa boş yere ağlayamam Tekrar hayatıma girme na yandığımı bilme Sakın bir daha bana geri dönme

Sabahın seher vaktinde Efil efil yelmi gelir Çiçekler selama durmuş canım Belliki yar gelir Leyli leyli yarmı gelir Yoksa hayal düşmü gelir Karanfil koydum adını canım Baharla tozar da gelir

bütün zamanların son rüzgarıyım ben yollarından geçerim bilinmeze yürürken ateş olup seçilir gecem uyanır sabaha kah gibi aşk törpüsü acı içindir acının inesidir ruhu özgürleştiren sevgiler külliyatını görmeye gidiyorum dört yöne kapı açarak faniliğin tadına varıyorum yüzünde beşer bayrağını üstüme yorgan yaparak bohçalar çıkarıyorum gönül dolabımdan aşk incirine bağlı olmak için yerde bulduğumu göklere yolluyorum…

Gözlerine asla bakma yanarsın sonra Saçları dağılır rüzgarla dolanır boynuna Kurtulamazsın,kaçamazsın Alır senin aklını O gider sen kalırsın Zehirli sarmaşık Bu kaçık sana aşık Aklım çok karmaşık Sarmaşık Hey bayan sarmaşık Bu garip sana aşık Aklım çok açık saçık Sarmaşık Dudaklara asla bakma kurursun sonra Eteği uçuşur rüzgarla kör olursun ya Kurtulamazsın,kaçamazsın Alır senin aklını…