Niran Ünsal – Bir Yolu Lazım

İlk kez hesaplaşıyorum kendimle Tuhaftır kalemi,kağıdı ve seni onca sevmeme rağmen Sana ilk kez yazıyorum Şimdi sen yoksun,seni düşünmek var Çocukken de seni düşünürdüm her gece Radyo dinler,şiir yazardım Her Çarşamba pazara giderdik annemle Babam maaş aldığında baklava yerdik Dondurmayı da çok severdik Ablam üç top yerdi,ben iki top Yalnızca bu yüzden kavga ederdik Oysa…

Yapabilseydim. Ağlayabilseydim yanında, sokulsaydım sıcacık rüyalarına. Olmuyor. Göz yaşının deymediği bahçede aşk, yetişmiyor. Uzağındaydı. Senleyken seni mutlu etmek, kendimi daha bulamamışken. Yatağındaydı. Seninle bir ayrı korku, kalbimi henüz uyandıramamışken Özür dilerim bugün çıkıyorum hayatından Korkma kapıyı çok sert kapatmam. Bizim gibi olmasın, yepyeni hayallerim. Suskun olma sakın ağlama�

Words & Music by Lowell Alexander This day is fragile – soon it will end And once it has vanished, it will not come again So let us love with a love pure and strong Before this day is gone This day is fleeting when it slips away Not all our money can buy back…

kayboldum koca bir orman içinde yemyeşil fakat sapsarı biçimde korkudan etrafa hep küser oldum rengarenktim niye ben bi anda soldum yılları önüme kattım yola koyuldum takvimdeki yapraklar benim umudum hep sevdim sevdim sevdim sayıp unuttum sıkıldım hayattan çok yoruldum

Kırılmışsın son günlerde gülmüyormuş hiç yüzün Sahipsiz bomboş kalmış kalbinde Yaşanan o tatlı demler geçivermiş birer, birer Yalnız bir resim varmış ellerinde Güzel günleri hatırla kederleri unutsana Unutsana,unutsana Sen hala o günlerde geçmişte yaşıyorsun Aynalar doğru söyler bakmıyor sun Ölümsüz ayrıksız bir dünya istiyorsun Olamaz,olamaz bunu biliyorsun Güzel günleri hatırla kederleri unutsana Unutsana unutsana Aramaz…

Ben küskünüm feleğe Düştüm bitmez çileye Nerelere gideyim Kara bahtım gülmeye Ben küskünüm feleğe Düştüm bitmez çileye Ben ne ettim feleğe Verdi bana bu derdi Yıllardır hep ağlattın Şu gönlüm güldürmedi Ben küskünüm feleğe Düştüm bitmez çileye