Ümit Besen – Kader Arkadaşım

Batan gün kana benziyor Yaralı cana benziyor Ah ediyor bir gül için Şu bülbül bana benziyor Vah benim garip gönlüm Gece kapladı her yeri Keder sardı dereleri Düşman değil sevda açtı Bağrımdaki yareleri Vah benim garip gönlüm Rahatça bir dem olaydı Yarama merhem olaydı Kurtulurdu daha çabuk Aşıklar verem olaydı Vah benim garip gönlüm

Gözyaşlarım akıp boğmadan bu şehri İste yine gidiyorum çınarlar Bir çifti bir sehre güzel demeye yeter Yine sana kalıyor, yine sana kalıyor Yanaklarında dört mevsim badem çiçekleri Başlasam sanki onlar da ağlayacak Binbeşyüz yıldır hâlâ çocuk kale burçları Yine sana kalıyor, yine sana kalıyor Okulunun duvari sana kaliyor Oturup söylesirsin çevreni mutlu edesin diye Ben…

Öyle uzak ki yerim Uzakları aşıyor Bütün özlediklerim Benden ayrı yaşıyor Ya her şeyim ya hiçim Sorma dünyam ne biçim Bir kördüğüm ki içim Çözdükçe dolaşıyor

Hayatın cefası çökmüş omuzlarıma Dünyayı yılgın bir keder almış Şarkılar bile yitirmiş ümidini Yeminler hep mahşere kalmış Olsun yasak bir düş gibi hesapsız gülüş gibi Zamansız isyan gibi yeniden yaratır beni aşk Yeşertir isyanımı yeniden Yalanın karası çökmüş umutlarıma Dünyayı arsız tutkular sarmış Masallar bile yitirmiş büyüsünü Yeminler hep mahşere kalmış

Yes it

zor zor işlermiş zar bir bir gelmiş tan ağarırken ten ister seni biz gelince hep burdayız adı kaybedenler kulübü tıklım tıklım ağzına kadar dolu kaybedenler kulubü dur dedi bekçi baba benim bu aldığınız hava adem döndü sonra havva’ya ”hımmmm.. ne güzelmiş bu elma’adem bir müddet düşündü sonra elma değil bu yediğimz galiba… ayvaaa ey aşk…