çoktandır yaşıyormuş gibi yapıyordum demek ben bu şehirde
çoktandır iki yabancı gibi yaşıyorduk demek biz bu şehirde
ben de
belki yaşar belki ölürüm
çoktandır eriyorsa eğer
silinirmiş meğer
büyük de olsa aşk
çoktandır kanıyormuş meğer,
çalışırdım inan farketseydim eğer
ben de
belki yaşar belki ölürüm
süresi hiç belli olmaz
yok ki zamanı
yarası zor geçer derler
yok ki ilacı
insan bazen yaşar bazen de ölür
Zamanı geLmemiş Sözleri söyLemek Kadere karşı iLenmiş suç ise Evet söyLedim Ben söyLedim Doğruyken hepsi yaLan dedim Çek ayağını frenden Kader denen şey Yaşat hayatı bana daha hızLı Çek,çek,çek,çek,çek Daha hızLı Çek,çek,çek,çek,çek Daha hızLı Sabit çiviLenmiş Otomatik bir hayat kurup Huzur buLanLardan Hiç değiLim O ben değiLim Kader sus payı verdi Reddettim Çek ayağını frenden…
Sarı saçlarını deli gönlüme Bağlamışım çözülmüyor mihriban mihriban Ayrılıktan zor belleme ölümü Görmeyince sezilmıyor mihriban Sevdiğim mihriban Yar değince kalem elden düşüyor Gözlerim görmüyor aklım şaşıyor Lambada titreyen alev üşüyor Aşk kağıda yazılmıyor mihriban Sevdiğim mihriban Tabiblerde ilaç yoktur yarama Aşk değince ötesini arama Her nesnenin bir bitimi var ama Aşka hudut çizilmiyor mihriban Sevdiğim…
Güneş aşıp gitti yine Hiç görmediğim dağlarda Gece ağır ağır indi Şu koskoca kente Bir ben kaldım yalnız çaresiz Bir de boyacı esmer çocuklar Dön gülüm yine gel gülüm Dayanmaz artık hasretine bu ömrüm Ürettik yeşerttik Sonunda ayrı düştük Ayrı derelerde Akıyor şimdi hayat Bir ben kaldım ortasında kavganın Bir de karanfil yürekli çocuklar Dön…
Hiç bir şeyden bu kadar korkmamıştım ben Hiçbir şeyden bu kadar çok Hiç bir şeyi bu kadar sevmemiştim ben Hiç bir şeyi bu kadar çok Aslında hep yanıbaşımda Biranda yanımda Güneş doğmasa bile güneş doğmasa bile…. Hiçbir şeyden bu kadar kaçmamıştım buen Hiç bişeyden bu kadar çok Hiç bişeyi bu kadar sevmemişim ben Hiç bişeyi…
Eşeği saldım çayıra Otlaya karnın doyura Gördüğü düşü hayra Yoranın da anasını Münkir münafıkın soyu Yıktı harap etti köyü Mezarına bir tas suyu Dökenin de anasını Derince kazın kuyusun İnim inim inilesin Kefen dikmeye iğnesin Verenin de anasını Müfsidin bir de gammazın Malı vardır da yemezin İkisin meyyit namazın Kılanın da anasını Dağdan tahta indirenin…
Ada boş herkes gitti, herkes gitti Dalgalar ve ben başbaşa kaldık Ne bitmez bir romanmış ayrılık Ne ıssız yolmuş ayrılık Güneşsiz kumsallarda Şarkılar sensiz bensiz Martılar ağlaşıyor uzaklarda Yalnızlığın ustası oldum Aşkının müptelasıyım Isınamadım ıssız hayatıma Yalnızlığın ustası oldum Aşkının müptelasıyım Alışamadım sensizliğe canım
12 Comments