Direc-t – Ama Sen Varsın

Kolera Verse 1 Huzurunda bir güneştim kapana kapana açılan Affet, mağfiret et kudreti teksin başı ve sonu Olmayan, nahoş olsun tüm dakikalar senin adını Anmayan, duamı duydu, içime baktı, kabul etti Gün doğmadan. Herkesi iyi bilme ! Kötüye iyi demek günah hocam. Ey hayatı masal olmuş insan! Senin hayatının masalından daha komik bir şey Yoktur…

olmaz demistim ilk gunden sana romantik askti bu ask hani ya kendime gore yasaklarim var cocuklar gibi benle oynama vallahi opturmem olursun askindan kirilma darilma hemen sarilma vallahi opturmem olursun askindan kirilma darilma gunahi sana cifte kumrular gibi olsakta birden sarilma allah askina gecerse yazik hevesin birden sonra ask kacar pencerelerden kimseler duysun istemem asla…

Büyüyor içimde fırtınalar Gözümün önünde hatıralar Nerde o anılar beyaz yıllar Aklımdan çıkmayan şahikalar Bir sonbahar hüznü çöktü Yine içim efkar dolu Ah ne zormuş seni anmak Hatırlamak onca yılı Duyarmısın beni haykırıyorum seni Yaktı beni beni hasretinin ateşi Yetti artık yetti çağırıyorum seni Nerdesin söyle sen nerdesin Haydi çık gel gel içim yanıyor El…

Bizim Ele Uğradı Mı Yolunuz Halimiz Benziyor Hallerinize Ne Güzel De Şirin Şirin Söylüyor Kurban Olam Tatlı Dillerinize

Hadi buyrun bi’ lokmada siz alın Herkes üstümde çekinmeyin sakın Valla darılırım siz de buradan yakın Teslim ettim, alın ruhum sizin Lime lime bölün verdim izin Yetmiyo’sa tutun beni bi’de duvara dizin Aman doktor anlamam Nasıl düzel’cek işler İlacı yok mu katıversek suyuna Uzun oldu karanlık Çok bana bir gülücük Dayanmak zor artık anlasana Çok…

Yaptım geceler boyu gelmedim İçtim hesabımı bilmedim Gül gibi kızdın yine kızdırdım Dersimi aldım Müzeyyen Gül gibi kızdın yine kızdırdım Dersimi aldım Müzeyyen Müzeyyen� Oldum gözünde şu kadar Müzeyyen� Ne ağır sözlerin var Müzeyyen� Onca yılın hatırı var Ah Müzeyyen, Müzeyyen Bir balığım artık yüzemeyen Dibi delik bir şişe içinde Nereye nasıl gidicem ben sensiz…