Nejat Alp – Sen Hep Beni Mazideki

Giydim çarıklarımı Gel bağla bağlarımı aney Terkettim gidiyorum Dersimin dağlarını, harput bağlarını Oy neymiş, neymiş Sevda çekmek zor işmiş aney Sevip sevip almamak Yardan ayrı yaşamak Ateşten gölekmiş aney Yatak serdim yatmadın, kalmadın Aş pişirdim tatmadın aney Bileydim ayrılık var Hiç sevip bağlanmazdım Ardın sıra yanmazdım

İnsafsız gelin Vicdansız gelin beni terkedipte ellere gıttın Kötü Kaderim Zalim Kaderim sen benim başıma neler getirdin vefasız gelin vicdansız gelin beni terkedipte ellere gittin kötü kaderim zalim kaderim sen benım basıma neler getirdin itirazım war yaradanıma bu kötü şansıma alın yazıma beyazlar içinde gördüm yarimi kıyarım artık ben ben bu canıma off off off…

Kurşun gibi ağır ve ateşli Döndükçe içimde büyüyen volkan gibi Öyle yangın öyle vurgun sana Deli divane kapılmış gönlüm (Kul olmuş gönlüm) Aşkın beni kördüğüm yapsa da Bedenim karşında toz duman olsa Geriye dönmem ben vazgeçemem Sana gönlümü açtım Beni al çekinmeden Korkmam ateşinle beni Yaksanda Kaçmam bu sevda Tuzaklarından Bakma gözümdeki yaşlara Durmam yüreğimde…

Siz sormayın bana aşkı, Ben bu yurdun aşığıyım. Kalleş dosttan gözüm yıldı, Mert düşmanın aşığıyım. Biri dişli biri çarktır, Aynı millet aynı ırktır, Alevi Türk, sünni Türktür, Çerkez, Kürdün aşığıyım Bu dünyanın kıymetine, Aldanmayın servetine, Aç kalsa da devletine, Bağlı ferdin aşığıyım Yolcusu var kızıl yolun, Farkı benden şudur onun, O Lenin`in, O Mao`nun, Ben…

Bu duyduğun bir şarkı romantik Hem sevgi dolu, hem üzüntülüdür biraz Sakın korkma, seni aldatmaz Kalbimin sesi, bu aşkımın hikayesi Seni o yolda ilk gördüğümde Aman aman Sanki içimden yapraklar koptu Elin elime ilk değdiğinde Aman aman Ürpertimle her yan titriyordu Ne olduysa oldu bana, nutkum tutuldu Hiçbir söz hiçbir şey, gelmez aklıma O güzel…

Adi Mehmet… Kara kitanin kara gözlü, zayif yüzlü çocugu. Göz kapaklarinda günes ve çapaklari çöl sarisi. Çaresizligin girdabinda. Kelebek renkli yüzünün yorgun yarisi. Adi Mehmet… Bir halkin hikayesi yani. Yeni günün soldugu beldeye, asirlar öncesinin bir yolculuk efsanesi. Bir halkin ismi yani. Kaderden ötesi olmayan. Adi Mehmet… Kimseden medet ummayan. Aç karinli, hasta yüzlü ama…