Zülfü Livaneli – Aşkın Elinden

Çaresiz bir sevda benimkisi Amansız bir hastalık gibi… Aramıyor sormuyorsun? ne haldeyim bilmiyorsun ? Oysa nasıl sevdim bilirsin seni… Ben kendimden geçtim sana değdi mi ? aldattın zalim hak etmedim aldattın hain hak etmedim üzerime gelmeyin geceler çok yalnızım üşüyorum peşimi bırakın hayaller onu unutmak istiyorum çekeceğim kadar çektim eridim bittim tükendim ama hala esirinim…

Pınara varamadınmı Gül koydum almadınmı Seni zalimin oğlu Hiç beni anladınmı Ay doğar ayazlanır Gün doğar beyazlanır O yar beni görünce Hem güler hem nazlanır Bu ne düştür, bu ne düştür Gölgeden güne düştüm Felek muradın olsun Bak nasıl hale düştün

Ah ömrüm Böyle kederdeyken Can parelenmiş Umut ararken Belki niye böyle Dost dost dost diye Dönermi yoksa dönmezmi bilemem Ne bir dost ne bir umut Umut oldu gitti belli Sanma sensizim O bir umut o bir ali O bir sevgi o bir yürek Sanma sensizim Ne bir dost ne bir umut Umut oldu gitti belli…

Çoban kavalını dertli çalıyor Koyunları koygun koygun meliyor Gül yüzlü yarimi eller alıyor Çalma çoban kavalını bugünler Hastadır garip gönlüm durmadan inler Çobanın kavalı sinemi deldi Ağlar iki gözüm ne zaman güldü Gül yüzlü yarimi yadeller aldı Çalma çoban kavalını bugünler Hastadır garip gönlüm durmadan inler

When others see with earthly eyes Just what they wannna see You will see the face that never die You will know and recognize My simple child like face The priceless truth others will deny When others say, “He’s just a man Who likes to dream his dream” When others call a miracle, a myth…

adım adım yaklaştım zafere bulunmayan bir aşk arıyorum senin olmasını becerir gibiyim ama en soğuk yaz günündeyim kime danışsam aynı şeylere hep aynı aşka derde bağlamış bu sefer yanacak yürek olmayacak çünkü kalbim aynı dertle ağlamış sözüm kıymetimi bilene perişanım diyene ayrıldıysak kime ne kimin kararı nasıl koydu ki bu sana içinde saklasana anlattıkça duyana…