Rapozof – Sonu Yok
Verse1:
Elimde bir bıçak ve bilekte kelepçe
Rüyam yakındı gerçeğe uyandım; elim kan içinde
Gözlerin soğuk öyle bakma kalbim dondu!
Arkadaşlar geldi nerdeydin diye sordu
Hiç kimseden değil bi ara kendimden kaçtım
Olur olmaz şeylere çocuk gibi kandım
Bana kızdın sanırım, biliyorum nedenini
Çekerek derdi kederi ödedim bedelini
Penceremden baktığımda: yağmurlu gökyüzü
Ellerin olmasada bu gözlerinden ötürü
Aşk bana kargaşa ve sorunlar getirdi
Bi gün divana olacağımı kim bilebilirdi?
Dinler beni insanlar karanlık odasında
Uykuya dalarlar tamda nakarat sonrasında
Bunlar yaşadıklarım sakın sanma masal
Uykuya dal diye anlattığım ahval..
Nakarat x2:
Günler geçer hep aynı terane, n’olursun yaramı deşme
Ağlarım iki gözüm iki çeşme, söyle, ne kaldı geriye?
Bu yalnızlığın sonu yok! Yaktığın mum her gün eriyor.
Yerine biri gelemez beni sevemez,senden başkası..
Verse2:
İlham perim yeri gelir beni delirtebilir
Katibim her bi verse’üm ayrı bir roman
Sahici bir sahiplik yüreğin en dibinde
Şanslarını iyi kullan o attığı sürece
Göreceksin gelecek sanada bahar
Karlar yağdırır saçına o elvedalar
Binalar var artık dumanlar kaoslar
Zevkler bi anlık kumardan yaşamlar
Şakam yok sıkarım,kuru sıkı silahım
Onlar iç karartır bende bela ararım.
Benim yanım senin yanın seni yerim esmer
Vuslat gerek artık çok çektik dert keder
Verem eder adamı severken çekilen hasret
Sabahları görürüm her gün çöker kasvet
Seri şairim ve gelecek daha serisi
Ne varsa eskide tat vermez yenisi..
Nakarat x2:
Günler geçer hep aynı terane, n’olursun yaramı deşme
Ağlarım iki gözüm iki çeşme, söyle, ne kaldı geriye?
Bu yalnızlığın sonu yok! Yaktığın mum her gün eriyor.
Yerine biri gelemez beni sevemez,senden başkası..
13 Comments