Duman – İstanbul

Hacel obasını engin mi sandın? Ayağında potini var zengin mi sandın? Her olur olmazı dengin mi sandın? Ay da doldu göremedim yar seni. Merdivenden tıkır mıkır inişin, Çağıştıyor altın ile gümüşün, İpti söz verişin sonra dönüşün, Ay da geçti göremedim yar seni. Suya gider bir incecik yolu var, Sıktırmış kemeri ince beli var, Söylerim söylemez…

Aman kader kader derle de bu nasıl kader Köt’olursa kader boşaca gider Gurbet ellerinde bir yetim gibi Ellerim koynumda bıraktı kader Bulamadım şu dünyanın tadını Alamadım dünyada ben muradımı Kırdı felek kolumu kanadımı Budadım da vermiyo kader

Wo oh oh wo oh oh, wo oh oh oh wo oh Now baby I been thinking bout how you been acting strange and baby I been thinking how so many things have changed in my life, in my home, in my bed said I remember how you used to love How you used to…

Senin dışında hiçbişeye aklım ermiyor, Farkım yok inan bi seni duyabilen sığırdan. Sen yokken bahar bile buralara gelmiyor, O da alıyor zaten olabileceği en ağırdan. Dün de razıydım buna ve bugün yine razıyım, Seni kaybedip unutturan bi ruhun itirazıyım… Koyalım işte gel herbişeyi yoluna, Uyumayalım kimselere sarıla sarıla… Sen hepsini gel demedin ki bi yolu…

Every afternooon A point I hammer home You had no follow through, follow through Better off alone Wading patiently Stranded in your sea Sing in time and tune Where the action is Don

Ne cana var ne de vefa ne bir deva Ah bu sevda Ne selam var ne de sefa ne bir cefa Ah bu sevda Sür izini yarinin gönül hasretten ağ Nafile her teselli sinem aşkından dağ ah Sür izini yarinin gönül hasretten ağ Çaresiz her teselli sinem aşkından dağ ah Söz: Şehrazat Müzik: Bülent Sert