Connie Smith – Softly and Tenderly

Yıldızlar yere düşer aysız vakitlerde Yürekler dolusu kanar bütün takvimler Bir ayrılık şiiri, bir güvercin sesi Rüzgarın nefesiyle üşür denizler Düşe kalka geçip gidiyor Kanadı kırık nihavent gecelerin Umutlar kaldı yarına Ben uzak gurbetlerin çocuğu Küçücük bir sevdalı buluttum Tenimde yanık karanfil kokusu Türkülerimi dağlarda unuttum…

Telli turnam selam götür Sevdiğimin diyarına Üzülmesin ağlamasın Belki gelirim yarına Hasret kimseye kalmasın Sevdalılar ayrılmasın Ben yandım eller yanmasın Sevdanın aşkın narına Gönüle hasret yazıldı Sevgiye mezar kazıldı İki damla yaş süzüldü Gözlerimin pınarına

Ellerimle astığım resmine bakıp Hazretinle yanarım gece olunca Giderken bıraktığın mektubu açıp Rüyalara dalarım gece olunca O an bir yangın başlar sönmeyi bilmez Saatler asırlaşır geçmeyi bilmem Kabarır duygularım dinmeyi bilmez Kendim ile savaşırım gece olunca Bazen bir rüzgar gibi estiğin olur Bazen bir bir yağmur gibi yağdığın olur Bazen bir şimşek gibi çaktığın Acımla…

Halime gız çay aşağı gidiyor Kaşıyınan gözü gel gel ediyor Haydi haydi de ediyor Kardaşları yanı sıra gidiyor Usul boylarına kurban olayım Sallan da boylarına bakayım Gerdanına liraları takayım Fistan giymiş etekleri göğ idi Anan yokta kimden aldın öğüdü Haydı haydı da öğüdü Evvel küçüğü idi şimdi büyüdü Usul boylarına kurban olayım Sallan da boylarına…

Zaman durdu sözünle Ay tutuldu gözünde Doğamadın sesin deydi sözüme Kurşundu her kelime Kanamadım Bir nefesti hiç oldum Bir ömürdü düş oldum Geceyi hiç görmemiş Gündüze aldanmamış bir şehirde Artık bir kabusum var benimde Sadece senin gözlerinle gördüğüm Senin gözünde Tahammülsüz aşklar yok bu şehirde Karınca kararınca yeten sevdalar var bize Olmuş olan olacak olan…

Derinden derine ırmaklar ağlar, Uzaktan uzağa çoban çeşmesi, Ey suyun sesinden anlıyan bağlar, Ne söyler şu dağa çoban çeşmesi. Gönlünü şirin’in aşkı sarınca Yol almış hayatın ufuklarınca, O hızla dağları ferhat yarınca Başlamış akmağa çoban çeşmesi…; O zaman başından aşkındı derdi, Mermeri oyardı, taşı delerdi. Kaç yanık yolcuya soğuk su verdi. Değdi kaç dudağa çoban…